گنجینه هاى روزگار

رسول اللّه صلی الله علیه و آله

يُفتَحُ لِلعَبدِ يَومَ القِيامَةِ عَلی كُلِّ يَومٍ من أيّامِ عُمُرِهِ أربَعٌ وعِشرونَ خِزانَةً عَدَدَ ساعاتِ اللَّيلِ والنَّهارِ فَخِزانَةٌ يَجِدُها مَملُوءَةً نوراً وسُرورا فَيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَرَحِ وَالسُّرورِ ما لَو وُزِّعَ عَلی أهلِ النّارِ لأََدهَشَهُم عَنِ الإِحساسِ بِأَلَمِ النّارِ، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي أطاعَ فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ اُخری فَيَراها مُظلِمَةً مُنتِنَةً مُفزِعَةً فَيَنالُهُ مِنها عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَزَعِ والجَزَعِ ما لَو قُسِمَ عَلی أهلِ الجَنَّةِ لَنُغِّصَ عَلَيهِم نَعيمُها، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي عَصی فيها رَبَّهُ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ اُخری فَيَراها خالِيَةً لَيسَ فيها ما يَسُرُّهُ ولا ما يَسوؤُهُ، وهِيَ السّاعَةُ الَّتي نامَ فيها أوِ اشتَغَلَ فيها بِشَيءٍ مِن مُباحاتِ الدُّنيا، فَيَنالُهُ مِنَالغَبنِ وَالأَسَفِ عَلی فَواتِها حَيثُ كانَ مُتَمَكِّناً مِن أن يَملأََها حَسناتٍ ما لا يوصَفُ، ومِن هذا قَولُهُ تَعالی :«ذَ لِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ».

در قیامت، برای هر روز از ایّام عمر بندگان، 24 پرونده به تعداد ساعت های شبانه روز، گشوده می شود. [بنده ،] پرونده ای را پُر از روشنی و شادی می یابد و از دیدنش چنان شادی و فرح به وی دست می دهد كه اگر بر دوزخیان تقسیم شود، احساس كردن رنج آتش را از آنان، بازمی دارد، و این، ساعتی است كه پروردگارش را در آن، اطاعت كرده است. سپس، پرونده ای دیگر گشوده می شود و [بنده] آن را تاریك، بدبو و ترس آور می بیند و از مشاهده اش چنان بی تابی و ترس به وی دست می دهد كه اگر بر بهشتیان تقسیم گردد، خوشی را از آنان، باز می ستانَد و این، لحظه هایی است كه پروردگارش را در آن، نافرمانی كرده است. سپس، پرونده ای دیگر برایش گشوده می شود و آن را تُهی می بیند؛ نه چیزی در آن است كه او را شادمان كند، و نه چیزی كه ناراحت سازد، و این، ساعتی است كه خوابیده و یا به كارهای مباح دنیایی سرگرم بوده است. آن گاه، به جهت از دست دادن این لحظه ها، احساس حسرت و تأسّف به وی دست می دهد؛ چرا كه می توانست آن را از نیكی های بی شمار، پُر سازد و این سخن خداوند:(آن [روز]، روز حسرت خوردن است) بدین اشاره دارد.

منبع: فی المصدر: «لنقص»، وما أثبتناه هو الصحیح كما فی البحار. / التغابن: 9. / عدّة الداعی: ص 103.