فصل چهارم: منزلت آنها در روز رستاخیز

الإمام علیّ علیه السلام

دَخَلَ عَلَيَّ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله وأنَا نائِمٌ عَلَی المَنامَةِ، فَاستَسقَی الحَسَنُ ـ أوِ الحُسَينُ ـ فَقامَ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آلهإلی شاةٍ لَنا بَكيءٍ فَحَلَبَها فَدَرَّت، فَجاءَهُ الحَسَنُ فَنَحّاهُ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله، فَقالَت فاطِمَةُ: يا رَسولَ اللّه ِ، كَأَنَّهُ أحَبُّهُما إلَيكَ ؟ قالَ: لا، ولكِنَّهُ استَسقی قَبلَهُ، ثُمَّ قالَ: إنّي وإيّاكِ وهذَينِ وهذَا الراقِدَ في مَكانٍ واحِدٍ يَومَ القِيامَةِ.

امام علی علیه السلام:پیامبر صلی الله علیه و آلهبر من وارد شد در حالی كه من در بستر خفته بودم. حسن ـ یاحسین ـ آب خواست. پیامبر صلی الله علیه و آله به سوی گوسفندمان رفت كه شیرش كم شده بود. پیامبر صلی الله علیه و آلهآن را دوشید و شیر از پستانش جاری شد. حسن سوی پیامبر رفت ولی پیامبر او را دور كرد. فاطمه عرض كرد: یا رسول اللّه ! گویی، آن یك را بیشتر دوست می داری؟ حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: چنین نیست، بلكه او زودتر آب خواسته بود. سپس فرمود: من و تو و این دو و این كه در بستر است در روز رستاخیز در یك جا خواهیم خفت.

منبع: بَكَأَتِ الناقَةُ والشّاةُ تبكأُ بَكْأً... وهی بَكیٌ و بَكیئَةٌ: قلّ لبنها، وقیل: انقطع. (لسان العرب: 1 / 34). / مسند ابن حنبل: 1 / 217 / 792، اُسد الغابة: 7 / 220 كلاهما عن عبدالرحمن الأزرق، المعجم الكبیر: 3 / 41 / 2622، مسند أبی داود الطیالسیّ: 26 / 190، تاریخ دمشق «ترجمة الإمام الحسن علیه السلام»: 110 / 182 و ص 118 / 191 كلّها عن أبى فاختة، وراجع السنّة لابن أبی عاصم: 584 / 1322، تاریخ دمشق «ترجمة الإمام الحسن علیه السلام»: 118 / 192، تاریخ دمشق «ترجمة الإمام الحسین علیه السلام»: 111 ـ 115، كتاب سُلیم بن قیس: 2 / 732 / 21.