نشانه ایمان

الإمام علیّ علیه السلام

أما إنَّهُ لَيسَ عَبدٌ مِن عِبادِ اللّه ِ مِمَّنِ امتَحَنَ اللّه ُ قَلبَهُ لِلإِيمانِ إلاّ وهُوَ يَجِدُ مَوَدَّتَنا عَلی قَلبِهِ، فَهُوَ يُحِبُّنا. ولَيسَ عَبدٌ مِن عِبادِ اللّه ِ مِمَّن سَخَطَ اللّه ُ عَلَيهِ إلاّ وهُوَ يَجِدُ بُغضَنا عَلی قَلبِهِ، فَهُوَ يُبغِضُنا. فَأَصبَحَ مُحِبُّنا يَنتَظِرُ الرَّحمَةَ، وكَأَنَّ أبوابَ الرَّحمَةِ قَد فُتِحَت لَهُ. وأصبَحَ مُبغِضُنا عَلی شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانهارَ بِهِ فِي نارِ جَهَنَّمَ، فَهَنيئًا لِأَهلِ الرَّحَمةِ رَحمَتُهُم، وتَعسًا لِأَهلِ النّارِ مَثواهُم.

امام علی علیه السلام:هان! هیچ بنده ای از بندگان خدا نیست كه خداوند دلش را برای ایمان خالص كرده باشد مگر این كه دوستی ما را در دلش می یابد و لذا ما را دوست می دارد و هیچ بنده ای از بندگان خدا نیست كه خداوند بر او خشم گرفته باشد مگر این كه دشمنی با ما را در دلش می یابد و از این رو ما را دشمن می دارد. بنابراین، دوستدار ما، چشم به راه رحمت است و گویی درهای رحمت به رویش گشوده شده است و كینه توز ما، بر لبه پرتگاهی در حال ریزش است كه با آن، در آتش دوزخ فرو می افتد. پس، گوارا بادا اهل رحمت را، رحمتشان و نابود بادا جایگاه دوزخیان.

منبع: أمالی الطوسیّ: 34 / 34، أمالی المفید: 270 / 2، بشارة المصطفى: 48، كشف الغمّة: 1 / 140 كلّها عن الحارث الأعور.