پست تر از تیز دادن یك بز

الإمام علیّ علیه السلام

أما وَالَّذي فَلَقَ الحَبَّةَ، وبَرَأَ النَّسَمَةَ، لَولا حُضورُ الحاضِرِ، وقِيامُ الحُجَّةِ بِوُجودِ النّاصِرِ، وما أخَذَ اللّه ُ عَلَی العُلَماء ألاّ يُقارّوا عَلی كِظَّةِظالِمٍ، ولا سَغَبِمَظلومٍ، لاَءَلقَيتُ حَبلَها عَلی غارِبِها، ولَسَقَيتُ آخِرَها بِكَأسِ أوَّلِها، ولاَءَلفَيتُم دُنياكُم هذِهِ أزهَدَ عِندي مِن عَفطَةِ عَنزٍ.

امام علی علیه السلام: هان! سوگند به آن كه دانه را شكافت و جان را آفرید، اگر حضور آن جمعیّت [بیعت كننده] نبود و این كه با وجود یاوران، حجّت تمام می شود، و این كه خداوند از دانایان پیمان گرفته است كه در برابر شكمبارگیِ ستمگر و گرسنگی رنج آورِ ستم دیده آرام نگیرند، هر آینه مهار [اشتر [خلافت را بر گردن آن می انداختم (به حال خود رهایش می كردم) و آخرِ آن را با همان جام نخستینش آب می دادم، و می دیدید كه این دنیای شما، در نزد من، ناچیزتر از تیز دادن یك بز است.

منبع: الكِظّة: شیء یعتری الإنسان من الامتلاء من الطعام حتّى لا یطیق التنفّس (مجمع البحرین: ج 3 ص 1574 «كظظ»). والمراد استئثار الظالم بالحقوق. / السَّغَب: الجوع مع التعب (المصباح المنیر: ص 278 «سغب»). والمراد منه هضم حقوقه. / نهج البلاغة: الخطبة 3، علل الشرائع: ص 151 ح 12، الإرشاد: ج 1 ص 289 نحوه، معانی الأخبار: ص 362 ح 1، الأمالی للطوسی: ص 374 ح 803، الاحتجاج: ج 1 ص 458 ح 105، الطرائف: ص 419 وكلّها عن ابن عبّاس.