برترى جویى

الإمام علیّ علیه السلام ـ فی خُطبَتِهِ المَعروفَةِ بِالشِّقشِقِیَّةِ ـ

فَلَمّا نَهَضتُ بِالأَمرِ نَكَثَتطائِفَةٌ، ومَرَقَتاُخری، وقَسَطَآخَرونَ، كَأَنَّهُم لَم يَسمَعُوا اللّه َ سُبحانَهُ يَقولُ :«تِلْكَ الدَّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِی الاْءَرْضِ ولاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»! بَلی، وَاللّه ِ سَمِعوها ووَعَوها، ولكِنَّهُم حَلِيَتِ الدُّنيا في أعيُنِهِم ، وراقَهُم زِبرِجُها.

امام علی علیه السلام ـ در خطبه معروف به شقشقیه ـ : چون زمام امور را به دست گرفتم، گروهی پیمان شكستند، عدّه ای از فرمان به در شدند، و عدّه ای سر از فرمان حق برتافتند. گویی آنان نشنیده اند كه خداوند سبحان می فرماید:«آن سرای آخرت را برای كسانی قرار می دهیم كه خواهان برتری جویی و تباهكاری در زمین نیستند، و عاقبت، از آنِ تقواپیشگان است». آری! به خدا سوگند كه آن را شنیدند و فهمیدند؛ امّا دنیا در چشم آنان زیبا نمود، و زرق و برق آن خیره شان ساخت.

منبع: النَّكثُ: نقض العهد (النهایة: ج 5 ص 114 «نكث»). / مَرَقَ من الدِّینِ: خرج منه (المصباح المنیر: ص 569 «مرق»). / القسطُ: الجَوْرُ والعُدُولُ عن الحقّ (الصحاح: ج 3 ص 1152 «قسط»). / القصص: 83. / نهج البلاغة: الخطبة 3، الإرشاد: ج 1 ص 289، علل الشرائع: ص 151 ح 12 نحوه، الاحتجاج: ج 1 ص 457 ح 105 كلّها عن ابن عبّاس، المناقب لابن شهرآشوب: ج 2 ص 205.