تشویق به خوشرویى

الإمام علیّ علیه السلام

إنَّ أحْسنَ ما يَأْلَفُ بهِ النّاسُ قلوبَ أوِدّائهِم، ونَفَوا بهِ الضِّغْنَ عن قُلوبِ أعْدائهِم: حُسنُ البِشرِ عند لِقائهِم، والتَّفَقُّدُ في غَيبتِهم، والبَشاشةُ بِهم عند حُضورِهِم.

همانا بهترین وسیله ای كه مردم با آن دلهای دوستان خود را به دست می آورند و كینه ها را از دلهای دشمنانشان می زدایند، خوشرویی هنگام برخورد با آنان است و جویای احوال آنان شدن در غیابشان و گشاده رویی با آنان در حضورشان.

منبع: بحار الأنوار: 78/57/124.