تشخیص صحیح آرایه ادبی اسلوب معادله

من دو مثال که برایم ابهام آمیز بودند می آورم:

۱. عاشق از طعنه ی اغیار چه پروا دارد / آتش از سرزنش یار چه پروا دارد

۲. از نصیحت مست را هشیار کردن مشکل است / شور دریا کم به سعی ناخدا کی می شود

(لطفا یک راه مطمئن برای تشخیص آرایه اسلوب معادله که شک و شبهه ای درش نباشه، به غیر از راه های مرسوم مثل اضافه کردن "همانطورکه" یا "جابه جایی مصراع ها" ارائه کنید.)

روش های تشخیص اسلوب معادله :

1/در اواخر مصراع اول یا ابتدای مصراع دوم حرف ربط در معنای(زیرا) نباشد، [که، چون، زان رو، چو، نا] 2/بتوان پایان هر دو بیت نقطه گذاشت (معنای جداگونه داشته باشد) 3/ بتوان جای دو مصراع را عوض کرد بدون انکه معنای ان تغییر کند 4/بتوان بین اون دو کلمه :هممانطور که، قرار داد و......

بهترین راه تشخیصش جدای از اینکه جاشون رو عوض کنیم یا همانطور که بذاریم سر مصراع دوم اینه که؛ مصراع دوم به هیچ وجه وابسته ی مصراع اول نیست جز اینکه ارتباط معنایی دارند به عبارتی کاملا از هم مستقل اند.

عین دو جمله ی کاملا جدا، که جمله دوم یک جمله پرت و جداست که فقط میخواد اولی رو در نظر خواننده بهتر جا بندازه. مثلا به خصوص در تستها وقتی اینجوری میاد :

گل در این گلشن کجا دارد سر پروای ما ... خار هم از سرکشی کی می رود در پای ما؟

گل و گلشن و خار تقریبا توی یک وادی اند و در اینجا اسلوب معادله برقرار نیست. اما در بیت

دخل بیجا ندهد غیر خجالت اثری ... تیر کج باعث رسوایی تیرانداز است

دخل بیجا و تیر کاملا بی ربطند و در اینجا اسلوب معادله برقراره.