هدف از زندگی چیست؟

ببینید سوال خیلی ساده‌ست و برای همه هم سواله. پاسخ ندادن به این سوال به صورت زیرپوستی یعنی ول‌معطل بودن. با هر عقیده‌ای که دارین، فک می‌کنین هدف از زندگی چیه؟ همه یه روز به دنیا میان، یه روز می‌میرن، حالا این وسط یه کارایی می‌کنن. این کارها به چه هدفیه؟ بعضیا الان میان میگن رضای خدا. بنده‌ی خدا، رضای خدا یعنی چی؟ یعنی من زندگی کردم که خدا ازم راضی باشه؟ خدا یعنی ما رو آفریده که ما کاری کنیم که خدا از ما راضی باشه؟ بعضیا میان میگن ما ماده‌ایم، دنیا هم ماده‌س، ما هر کاری کنیم دنیا هم همونو بهمون برمی‌گردونه، پس ما باید کار خوب کنیم و هدفمون این باشه که آدم خوبی شیم. خب فرض کن آدم بدی شدیم، بعدش؟ بعدش دنیا ما رو مجازات می‌کنه؟ زکی. اصلا بیاین فرض کنیم آدم خوبی شدیم رفتیم بهشت. بعدش؟ یا یزید شدیم و فیهاخالدون رفتیم جهنم. بعدش؟

خیلی سوال زیبایی پرسیدین. برام جالب بود. راستش منم همیشه به این سوال فکر می کنم توی زندگیم . و به نظرم همینطور که می فرمایید خیلی جواب دادن به این سوال مهمه. با اینکه هنوزم دنبال جوابم، ولی یه جمع بندی می تونم ارائه بدم از تمام تحربیات گذشته م تا به امروز. به نظرم هدف از زندگی اینه که عمیقاً لذت ببریم. اینو میشه به اشکال مختلفی گفت. مثلا انسان هایی که به خدا ایمان دارن به این شکل می گن که رضای خدا مهمه . ولی اونها هم معتقدن که در مسیر رضایت خدا بودن عمیق ترین لذت برای انسانه. بنابراین تا به امروز حسم از این دنیا این بوده که خیلی نباید هدف عجیب غریبی رو توی سر پرورش داد. بلکه همین لحظات زیبای زندگی هستن که همراه با عذاب ها و رنج ها و مشکلات زیاد، می تونن بینهایت قشنگ باشن. مثلا برای من وقتی یه بیمار رو روانکاوی می کنم و حس می کنم تونستم روش یه تاثیر دائمی بذارم ، این عمیق ترین لذت رو بهم می ده. یا وقتی علت رفتار انسان ها رو می فهمم این آگاهی بهم بزرگترین لذت رو میده. من فکر می کنم هرکسی با تمام مشکلاتش و با تمام رنج هایی که به دوش می کشه یه سری لذت هایی می تونه داشته باشه که خیلی عمیق هستن. و براش نه فقط یه لذت باشکوه و عمیق، بلکه یه معنا برای زندگی بوجود میاره.

یک ویدیوی خوب راجع به هدف از خلقت انسان دیدم که فکر میکنم در پاسخ سوال شما مناسب باشه:

اینکه میگید سوال خیلی هاست اینطور نیست ؛ چون پس از سالها پاسخ به سوالات و شبهات تازه این سوال را شنیدم که فردی بگه خب آخرش چی ؟!

خب به دنیا اومدیم برای به کمال رسیدن ، و نتیجه این کمال هم بهشت است. مخالفش میشه عدم کمال و خلود جهنم ، دیگه اول و آخر نداره!

چرا ما فکر میکنیم هر کاری بکنیم باید علت داشته باشه ، اینکه ما به پدر و مادر خدمت میکنیم آیا علت داره ؟! مثلا شاید یک مسلمون بگه بله علتش رضای خدا و در نهایت بهشت است‌. ولی خب این علت نیست این هدف است. چون اگر علت بود باید هیچ احدی جز مسلمین به پدر و مادر خدمت نمیکردند. چون اونا که به جزا و پاداش معتقد نیستند. پس خالق مارا آفریده چون خالقه ؛ خالق هم باید خلق کند تا خالق باشد و گرنه خالق نیست. حال تکلیف مخلوق چیست ؟! جزء‌محسنین باشیم یا ظالمین ؟! خود دانی ، مختاریم. اجباری نیست. خوب بودن و تمایل به نیکی نقطه ای تو ذات هر آدمی است حتی شمر . حتی ترامپ ؛ اصلا علتش نمیتونه بهشت و جهنم باشه ، مهم اینه که اون نقطه را دریابیم ، اگر شمر ، شمر شد به خاطر این بود که این نقطه را جذب نکرد و شد شمر .