جملات شرطی یا if clauses عباراتی هستن که بیانگر این هستن که اگر اتفاقی بیفته، یه اتفاق دیگه رخ میده. یعنی رخ دادن اتفاق دوم مشروط به رخ دادن اتفاق اوله. همین. حالا این جمله میتونه درباره یه چیزی یا تو آینده باشه، یا تو حال و یا گذشته. این سه تا زمان ساختار این جملات رو تشکیل میدن و چون بسته به زمان، فعل جمله عوض میشه، به خاطر همین چند قسمت کردن و بهش میگن جملات شرطی. هیچ چیز پیچیده و سخت و مشکلی نیست. همه گرامر هاش رو قبلا خوندید و حالا میاید دو تا جمله رو با if به هم وصل می کنید.
جملات شرطی دارای دو جمله هعستن که یکیش دارای کلمه if هست. زمان این دو تا جمله با هم ممکنه فرق کنه. این جملات با کاما به هم متصل میشن.
جملات شرطی پس 4 نوع میشن:
- شرطی نوع صفر
- شرطی نوع اول
- شرطی نوع دوم
- شرطی نوع سوم
حالا تک تک بریم ببینیم هر کدوم چی هستن.
در شرطی نوع صفر درباره چیزهایی صحبت میشه که عادی هستن، معمولن، یه حقیقت علمی هستن. مثلا آب تو 100 درجه می جوشه. هوا تو تابستون گرمه، امثال این ها. یا حتی چیزهایی که قانون نیستن. ساخته دست خودمونه. ولی چون یه قانونی تو روال انجامش هست، از این شرطی استفاده می کنیم.
برای این جملات، یه جمله با if آورده میشه و جمله بعدی بدون هیچ چیز دیگه ای میاد. فقط اگر جمله دارای if اول باشه، حتما باید بعد از اتمام جمله یک کاما بزاریم و بعد جمله بعدی رو بنویسیم. اما اگر جمله بدون if اول باشه بعد از اتمام جمله اول برای نوشتن جمله دوم نیازی به if نیست.
ساختار جمله به این صورت میشه:
If + جمله دارای فعل simple present, + جمله دارای فعل simple present.
حالا چند تا مثال ببینید:
If you heat water, it boils.
If you push the gas, your car goes faster.
You get tired if you work hard.
میبینید که این ها همه یه چیز واقعی و در واقع علت و معلول هستن. مثلا زیر یه کتری آب رو داغ کنی آب جوش میاد. این یه قانونه. پس این جور جملات، جملاتی که بیانگر یک قانون یا حقیقت هستن تو دسته شرطی نوع صفر قرار میگیرن.
حالا یه زمانی هم هست که می خوایم بگیم اگر یه اتفاقی الان بیفته یه اتفاق دیگه ای در آینده رخ خواهد داد. مثلا اگر تند رانندگی کنی، جریمه میشی. یا اگر برف بیاد، میریم اسکی. برای این جور جملات از شرطی نوع اول استفاده میشه. در این جور جملات شرطی یه جمله با حال ساده به کار میره و جمله بعدی با will نوشته میشه.
ساختار شرطی نوع اول اینه:
If + جمله دارای فعل simple present, + جمله دارای فعل simple future
بریم چند تا مثال ببینیم:
If she turns down my proposal, I will immigrate abroad.
If you stay focused on your job, you will make a lot of money in it.
Jack will never regret this opportunity if he promises to stay with us till the end.
این نوع شرطی برای مواردی به کار میره که میخوایم درباره یک وضعیت تصوری، یک آرزو صحبت کنیم. مثلا اگر پول داشتم، این ماشین رو میخریدم. اگر فرصت بیشتر داشتن، بیشتر میموندن این جا. اینا هم چیزهایی هستن که فقط تصوری هستن. بنابراین براشون از شرطی نوع دوم استفاده میشه.
تو ساختار این جمله از یک جمله دارای if استفاده میشه و فعل هر دو تا جمله گذشته ساده هست.
ساختار این جمله بنابراین به این صورت میشه:
If + جمله دارای فعل گذشته ساده, + would یا could و شکل ساده فعل.
به چند نمونه مثال دقت کنید:
If he had more money, he could buy a house.
If I were the president, I would set stricter rules.
He would treat you better if you did not insult him.
یه نکته رو این جا توجه کنید که تو جملات شرطی برای ضمایر I, he, she و it باید were استفاده کرد.
این نوع شرطی برای شرایطی به کار میره که میخوایم بگیم اگر فلان کار رو در گذشته انجام داده بودی الان فلان اتفاق می افتاد.
تو ساختار این جملات از یک جمله دارای if استفاده میکنیم که دارای فعل گذشته بعید یا past perfect هست و یک جمله دیگه که دارای فعل حال کامل هست.
ساختار این جمله این جوری میشه:
If + جمله دارای فعل گذشته بعید, + جمله دارای فعل حال کامل.
به چند نمونه مثال دقت کنید:
If I had studied more, I could have passed the test.
If he had been present here, he would have won the prize.
They would have missed the plane if they had not come here before 10.
