تبهکار

کلمه "تباهکار" به معنای شخصی است که مرتکب جرم یا خلافکاری می‌شود. برای نوشتن صحیح و استفاده از این کلمه در متن‌های مختلف، رعایت چند قاعده نگارشی و دستوری ضروری است:

1. نگارش صحیح: کلمه صحیح "تباهکار" است، اما در زبان رایج بیشتر "تبهکار" استفاده می‌شود. توجه به شکل صحیح کلمه مهم است.

2. جنس و شمار: "تبهکار" یک اسم خاص است و می‌تواند هم به صورت مفرد و هم به صورت جمع مورد استفاده قرار گیرد. برای جمع آن می‌توان از "تبهکاران" استفاده کرد.

3. گرامر: کلمه "تبهکار" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا هر نقش نحوی دیگری در جمله به کار رود. به طور مثال:

   • او یک تبهکار است. (فاعل)
   • ماموران پلیس تبهکار را دستگیر کردند. (مفعول)

4. نکات نگارشی: زمانی که از این کلمه در متن استفاده می‌کنید، باید به قواعد نگارشی مانند نشانه گذاری، فاصله گذاری و ترتیب کلمات در جمله به درستی توجه داشته باشید.

5. استفاده در متن‌های رسمی و اداری: در متون رسمی، بهتر است از کلماتی که بار منفی دارند با احتیاط استفاده شود و در صورت نیاز به توصیف اشخاص یا رفتارها، از کلمات بی‌طرف و بی‌طرف‌نگر استفاده شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "تبهکار" در نوشتار خود به درستی استفاده کنید.

1. پلیس در تلاش است تا تبهکاران را شناسایی و دستگیر کند.
2. او به عنوان یک تبهکار حرفه‌ای شناخته می‌شود و بارها به جرم‌های مختلف محکوم شده است.
3. فیلم جدید درباره یک تبهکار باهوش است که برنامه‌ای برای دزدی بزرگ دارد.
4. تبهکاران برای فرار از قانون، همیشه در حال تغییر هویت خود هستند.
5. داستان این کتاب به مبارزه میان یک کارآگاه و یک تبهکار می‌پردازد.