تخادع

کلمه "تخادع" به معنای فریب یا نیرنگ است و در متون فارسی کاربرد دارد. این کلمه از ریشه "خادع" به معنای فریبنده یا فریبگر تشکیل شده است. در ادامه به چند نکته درباره قواعد نگارشی و کاربرد این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "تخادع" باید به همین شکل و بدون غلط تایپی نوشته شود.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که به فریب یا نیرنگ اشاره دارند. به عنوان مثال: "او با تخادع توانست نظر همه را جلب کند."

3. تطابق با قواعد صرف و نحو: هنگامی که از این کلمه در جملات استفاده می‌کنید، باید به جنس و شمار سایر اجزای جمله توجه کنید. مثلاً: "تخادع‌ها باعث می‌شود افراد به آسانی گمراه شوند."

4. اوزان و مشتقات: "تخادع" می‌تواند به صورت‌های دیگر نیز به کار رود، مانند "خادع" (فریبنده) و سایر مشتقات.

5. فصاحت و بلاغت: استفاده از کلمه "تخادع" در نوشتار رسمی، ادبی و محاوره‌ای، می‌تواند به بلاغت متن افزوده و به بیان بهتر زوایای پنهان فریب و نیرنگ کمک کند.

به یاد داشته باشید که در نگارش باید به متن و مفهوم کلی آن توجه کنید تا از کلمات و عبارات به درستی و در جای مناسب استفاده شود.

1. در این داستان، شخصیت اصلی با تخادع و فریبکاری تلاش می‌کند تا به هدف‌های خود برسد.
2. او با استفاده از تخادع و نیرنگ، دوستانش را متقاعد کرد که به او کمک کنند.
3. تجربه‌های تلخی که از تخادع دیگران داشت، باعث شد که به هیچ‌کس به سهولت اعتماد نکند.