تسامح

کلمه "تسامح" به معنای تحمل و گذشت است. در استفاده از این کلمه و قواعد نگارشی مرتبط با آن، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. تلفظ و نوشتار: "تسامح" به صورت صحیح همین‌گونه نوشته می‌شود و در هنگام تلفظ، تأکید بر بخش دوم (ساه) است.

2. نحو: این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در جملات به عنوان مفعول، فاعل یا complement کاربرد دارد. مثلاً: "او در رفتار با دیگران تسامح به خرج می‌دهد."

3. قواعد صرف و نحو: "تسامح" می‌تواند با حروف اضافه مختلف ترکیب شود، مانند "تسامح با" و "تسامح در". این ترکیب‌ها به مفهوم فاعل و مفعول می‌افزایند. مثلاً: "ما باید در مشاجرات تسامح داشته باشیم."

4. استفاده در جملات: بهتر است هنگام استفاده از "تسامح" به سیاق و مفهوم جمله توجه کنید. مثال: "در دنیای امروز تسامح و بردباری از اهمیت بالایی برخوردار است."

5. واژه‌های مترادف و متضاد: ممکن است برای غنای متنی که در آن از "تسامح" استفاده می‌شود، به واژه‌های مترادف مانند "گذشت"، "تحمل" و "صبر" هم اشاره کنید. همچنین، اصطلاحات متضاد مانند "عدم تسامح" یا "تحجر" هم می‌تواند ارزشمند باشد.

این نکات به شما کمک می‌کند تا به درستی و با دقت از کلمه "تسامح" در نوشته‌ها و صحبت‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تسامح" در جمله آمده است:

1. در جامعه‌ای متعادل، تسامح نسبت به تفاوت‌ها و نظرات دیگران اهمیت زیادی دارد.
2. تسامح و مدارا می‌تواند به کاهش تنش‌ها و درگیری‌ها میان گروه‌های مختلف کمک کند.
3. او با تسامح به انتقادات اطرافیانش پاسخ می‌دهد و سعی می‌کند از آنها درس بگیرد.
4. تسامح در روابط انسانی کلید برقراری ارتباطات سالم و مثبت است.
5. ما باید از تسامح به عنوان یک ارزش انسانی در زندگی روزمره خود بهره‌برداری کنیم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!