تهجد

کلمه "تهجد" در زبان فارسی به معنای شب‌زنده‌داری و عبادت در شب به ویژه در اوقات خاص مانند شب‌های ماه رمضان استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه در نگارش فارسی، می‌توان به چند نکته زیر توجه کرد:

1. نحوه نگارش: کلمه "تهجد" به صورت "ت، ه، ج، د" نوشته می‌شود و به هیچ عنوان نباید با حروف دیگری ترکیب شود.

2. بکارگیری در جمله: این کلمه معمولاً در جملات مربوط به عبادت و نیایش به کار می‌رود. برای مثال: "او در شب‌های ماه رمضان به تهجد می‌پردازد."

3. حالت‌های صرفی: این کلمه را می‌توان در حالت‌های مختلف صرف کرد. به عنوان مثال:

   • مفرد: تهجد
   • جمع: تهجدها

4. استفاده از قید و صفت: معمولاً در کنار این کلمه می‌توان از قیدهای زمان و مکان نیز استفاده کرد. مثل: "تهجد در آخر شب"، "تهجد مستحب است".

5. تلفظ: توجه به تلفظ صحیح آن نیز اهمیت دارد. تلفظ این کلمه به صورت "تهجد" (با تأکید بر ه) است و باید به درستی ادا شود.

به طور کلی، با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "تهجد" به درستی در نوشتار فارسی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "تهجد" آورده شده است:

1. در شب‌های زمستان، عبادت تهجد را فراموش نمی‌کنم و سعی می‌کنم در دل شب به نماز بایستم.
2. توجه به تهجد می‌تواند روح انسان را آرام کرده و او را به خداوند نزدیک‌تر کند.
3. او هر روز قبل از صبح، برای تهجد بیدار می‌شود و در سکوت شب با پروردگارش به راز و نیاز می‌پردازد.
4. دعای شب‌های تهجد بسیار مستجاب است و هر کسی که در این زمان به دعا بپردازد، امیدی به برآورده شدن حاجت‌هایش دارد.

امیدوارم این جملات مفید واقع شوند!