تهی‌دستی

کلمه «تهی‌دستی» در زبان فارسی به معنی فقر و نداشتن دارایی است. برای نوشتن و به کارگیری این کلمه، می‌توان به قواعد زیر توجه کرد:

1. نوشتار: کلمه «تهی‌دستی» به صورت جدا نوشته نمی‌شود و باید به شکل «تهی‌دستی» نوشته شود. علامت نیم‌فاصله (ـ) بین «تهی» و «دستی» وجود دارد، زیرا این دو جزء یک کلمه مرکب را تشکیل می‌دهند.

2. تلفظ: این کلمه به صورت «tehē-dasti» تلفظ می‌شود. در نظر داشته باشید که حروف «ه» و «ی» باید به درستی تلفظ شوند.

3. نقش در جمله: «تهی‌دستی» می‌تواند به عنوان اسم در جملات استفاده شود. مثلاً: «او به دلیل تهی‌دستی از خوشگذرانیدن بازمانده است.»

4. زیبایی‌شناسی و تنوع زبانی: می‌توان به جای استفاده مکرر از کلمه «تهی‌دستی»، از کلمات هم‌معنی دیگری مثل «فقیر بودن» یا «نداری» نیز استفاده کرد تا تنوع زبانی حفظ شود.

5. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات تحلیلی، توصیفی یا داستانی به کار رود. مثلاً: «زندگی در تهی‌دستی، انسان‌ها را به تفکر عمیق‌تری درباره ارزش‌های واقعی زندگی وادار می‌کند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه «تهی‌دستی» را به درستی و به شکل مناسب در نوشتار و گفتار خود به کار ببرید.

1. تهی‌دستی برخی از خانواده‌ها در این منطقه نیازمند توجه و کمک بیشتر جامعه است.
2. شرایط اقتصادی نامساعد باعث افزایش تهی‌دستی در میان اقشار مختلف مردم شده است.
3. تهی‌دستی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت روانی و اجتماعی افراد داشته باشد.