جاویدن

کلمه "جاویدن" در زبان فارسی به معنای "زنده ماندن" یا "جاویدان بودن" است و از ریشه "جاوید" به معنای "ابدی" یا "همیشگی" گرفته شده است. در زیر نکاتی درباره قواعد نگارشی و استفاده این کلمه آورده شده است:

1. استفاده از کلمه: "جاویدن" معمولاً به عنوان فعل استفاده می‌شود و در متون ادبی و شعر فارسی کاربرد زیادی دارد.

2. جمله‌سازی: این کلمه می‌تواند در جملات توصیفی و بیانی به کار رود. برای مثال:

   • "محبت واقعی جاویدن است."
   • "یاد او در خاطر ما جاویدان خواهد ماند."

3. تلفظ و هجاک‌شناسی: "جاویدن" از لحاظ تلفظ به صورت "جا وی دن" تلفظ می‌شود و دارای سه هجا است.

4. رابطه با سایر واژه‌ها: کلمات مشابه و مرتبط به "جاویدن" شامل "جاویدان"، "جاودان"، و "جاوید" است که به معنای ابدیت و ماندگاری اشاره دارند.

5. نوشتار: مراعات نکات نوشتاری مانند استفاده از الفاظ صحیح و رعایت قواعد املایی و نگارشی (مانند فاصله‌گذاری مناسب و استفاده از علامت‌های نگارشی) در نوشتار مهم است.

6. صرف و نحو: در ساختارهای نحوی، "جاویدن" می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود. مثلاً:
   • "من جاویدم" (گذشته)
   • "من جاویدم" (حال)
   • "من جاویدم" (آینده)

استفاده صحیح از این کلمه و رعایت نکات نگارشی مرتبط می‌تواند به بهبود کیفیت نوشتار شما کمک کند.

1. جاویدن در حال مطالعه‌ی کتابی درباره‌ی تاریخ هنر بود و به عمق آثار هنری جلب شده بود.
2. او با قلبی پر از امید و آرزو به آینده‌ای روشن و جاویدن می‌اندیشید.
3. در کنار درختان سرسبز، لحظاتی جاویدن و دل‌انگیز را با دوستانش سپری کرد.