کلمه "جذوه" در زبان فارسی به معنای شعله یا آتش ناگهانی و فتنه‌انگیز است و به طور خاص در متون ادبی و شعر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. استفاده صحیح از کلمه در جملات: "جذوه" معمولاً باید با توجه به بافت و موقعیت کلام استفاده شود. مثلاً: "عشق مانند جذوه‌ای است که دل را می‌سوزاند."

2. نقطه‌گذاری: در جملاتی که کلمه "جذوه" به کار رفته، باید به قواعد نقطه‌گذاری دقت کرد. برای مثال، اگر پس از آن جمله پایانی وجود داشته باشد، باید از نقطه یا سایر علامت‌ها به درستی استفاده شود.

3. تلفظ و نوشتار: حتماً به تلفظ صحیح و نوشتار درست این کلمه توجه شود تا در فهم معانی تعریفی آن تأثیری منفی نگذارد.

4. قید و وصف: می‌توان "جذوه" را با صفات و قیود مکفی توصیف کرد تا معانی بیشتری از آن استخراج شود. برای مثال: "جذوه‌ی سوزان" یا "جذوه‌ای از عشق".

5. توجه به رعایت وزن شعر: اگر در شعر از "جذوه" استفاده شود، باید به وزن و قافیه توجه شود تا به آهنگ شعر لطمه وارد نشود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "جذوه" به شکلی صحیح و مؤثر در نگارش و گفتار استفاده کرد.

1. جذوه‌ی زیبای آن تابلو هنر معاصر، توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.
2. در جشنواره‌ی هنری، هنرمندان با استفاده از جذوه‌های رنگی، آثار شگفت‌انگیزی خلق کردند.
3. صدای جذوه‌ی جویبار در دل جنگل، آرامش خاصی به روح انسان می‌بخشد.