ابله‌گونه

کلمه «ابله‌گونه» ترکیبی است از دو جزء «ابله» و پسوند «گونه». در اینجا به بررسی ویژگی‌های این کلمه از نظر قواعد فارسی و نگارشی می‌پردازیم:

1. ترکیب:

   • «ابله» به معنای فرد نادان و احمق است.
   • پسوند «گونه» برای ایجاد حالت تشبیه یا وصف به کار رفته و به معنای «شکل» یا «روش» است.

2. نحوه نوشتن و تایپ:

   • این کلمه به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و نیازی به فاصله بین اجزا نیست.
   • حروف آن باید به صورت صحیح و به طور کامل تایپ شوند: ا، ب، ل، ه، «ـ»، گ، و، ن، ه.

3. نوع کلمه:

   • «ابله‌گونه» یک صفت است که برای توصیف چیزی به کار می‌رود که ویژگی‌های ابلهانه یا نادانی را داراست.

4. ساختار جملات:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در کنار نام‌های مختلف در جملات استفاده شود: به عنوان مثال: «رفتار او ابله‌گونه بود.»
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، توجه به استفاده صحیح از فاصله‌ها و نشانه‌گذاری‌ها اهمیت دارد. این کلمه به صورت صحیح بدون خط تیره یا فاصله اضافی نوشته می‌شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی و به‌طور واضح از کلمه «ابله‌گونه» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. رفتار او در این جمع به قدری ابله‌گونه بود که همه را به خنده انداخت.
2. هیچکس نمی‌تواند باور کند که چنین تصمیم ابله‌گونه‌ای از او سر زده است.
3. در داستان، شخصیت اصلی به خاطر یک اظهارنظر ابله‌گونه‌اش، موقعیتش را به خطر می‌اندازد.