چشم‌آویز

کلمه "چشم‌آویز" به عنوان یک واژه‌ی ترکیبی در زبان فارسی از دو بخش "چشم" و "آویز" تشکیل شده است. در قواعد نگارشی و نویسه‌نگاری این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. استفاده از تنوین و حرکات: "چشم‌آویز" نیازی به تنوین ندارد و به صورت کامل و بدون فاصله نوشته می‌شود.

2. فاصله‌گذاری: واژه‌ها در ترکیب‌های هیچ‌گاه نباید بین دو جزء ترکیب فاصله باشد؛ بنابراین "چشم‌آویز" باید به این صورت نوشته شود و نه "چشم آویز".

3. نوشتن با حرف زر و حذف زوائد: این کلمه به صورت خاص نوشته می‌شود و باید به صورت صحیح و استاندارد به کار رود.

4. نوع کلمه: "چشم‌آویز" به معنای چیزی است که به چشم جلب توجه می‌کند؛ بنابراین در جملات باید در جایگاه‌های معنایی مناسب و درست استفاده شود.

5. استفاده صحیح در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم در جملات به کار رود. مثلاً: "این تابلو واقعاً چشم‌آویز است."

رعایت این نکات به نگارش صحیح و مؤثر کمک می‌کند.

1. در مراسم عروسی، عروس با یک گردن‌بند چشم‌آویز، زیبایی خاصی به خود بخشیده بود.
2. طراحی داخلی خانه آن‌قدر زیبا بود که هر چشم‌آویزی را به خود جلب می‌کرد.
3. مادر به دخترش گفت که همیشه باید از چشم‌آویزها در انتخاب اسباب‌های منزل استفاده کند تا فضایی دلپذیر بسازد.