حاجت‌روا

کلمه "حاجت‌روا" در زبان فارسی به معنای کسی است که حاجت و درخواست دیگران را برآورده می‌کند. در نوشتار و استفاده از این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه نگارش: کلمه "حاجت‌روا" به صورت جدا و با حرف وصل نوشته نمی‌شود. ترکیب "حاجت" و "روا" به صورت یک کلمه با هم آمده‌اند و فاصله یا علامتی بین آن‌ها نیست.

2. تلفظ: در تلفظ آن دقت کنید که هر دو بخش "حاجت" و "روا" به وضوح بیان شوند.

3. فعل و صفت: این واژه معمولاً در موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که به توصیف فردی می‌پردازد که توانایی برآوردن خواسته‌ها و نیازهای دیگران را دارد. قابل استفاده در جملات توصیفی و دعایی نیز می‌باشد.

4. سبک زبان: استفاده از این کلمه در متون رسمی، ادبی و مذهبی رایج‌تر است و به نوعی بار معنایی مثبت و توصیفی دارد.

5. توجه به سیاق: در جملات و متون مختلف، باید دقت کنید که سیاق کلمه درست باشد و با مضمون کلی متن همخوانی داشته باشد.

به عنوان مثال:

• «او فردی حاجت‌روا است و همیشه در کمکی به دیگران پیشگام است.»
• «خداوند حاجت‌روا باشد.»

با رعایت این نکات می‌توان به شکل صحیح و مؤثر از کلمه "حاجت‌روا" استفاده کرد.

1. دعا کردن در شب جمعه باعث می‌شود که انسان حاجت‌روا شود و به آرزوهایش برسد.
2. او همیشه به معلمش می‌گفت که به خاطر دعای خیرش حاجت‌روا شده است.
3. وقتی در مشکلات قرار می‌گیریم، باید به خداوند توکل کنیم تا حاجت‌روا شویم.