حرام‌کار

کلمه "حرام‌کار" در زبان فارسی به معنای کسی است که کارهای حرام انجام می‌دهد. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار صحیح: "حرام‌کار" باید با خط فاصله نوشته شود. خط فاصله به‌طور مشخص دو جزء "حرام" و "کار" را از هم جدا می‌کند و به معنای ترکیبی اشاره دارد.

2. معنا و مفهوم: این کلمه به صفات و رفتارهای غیرمجاز و ناپسند اشاره دارد و معمولاً در زمینه‌های اخلاقی و اجتماعی به کار می‌رود.

3. نحوه استفاده در جمله: این کلمه به عنوان اسم و صفت در جملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:

   • "او یک حرام‌کار است."
   • "کارهای حرام‌کارانه او باعث بی‌اعتمادی افراد به وی شده است."

4. جمع‌سازی: به طور کلی، برای جمع بستن این کلمه می‌توان از الگوی فارسی استفاده کرد. مثلاً "حرام‌کاران" برای جمع آن صحیح است.

5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: این کلمه می‌تواند در متون رسمی، مذهبی، و اجتماعی استفاده شود، اما در متون غیررسمی نیز به راحتی قابل استفاده است.

6. نکات نگارشی: در استفاده از این کلمه در نوشته‌ها، دقت کنید که از آن در زمینه مناسب استفاده کنید و به قواعد نگارشی پایبند باشید.

به‌طور کلی، "حرام‌کار" یک کلمه با بار معنایی سنگین است و باید در استفاده از آن دقت شود.

1. او به عنوان یک حرام‌کار شناخته شده است و هیچ‌کس حاضر نیست با او همکاری کند.
2. رفتارهای حرام‌کارانه‌اش باعث شد که آینده‌اش به خطر بیفتد و از دوستانش فاصله بگیرد.
3. در جامعه‌ای که حرام‌کاران به راحتی دور هم جمع می‌شوند، باید هوشیار بود و از رفتارهای نادرست دوری کرد.