حوصله

کلمه «حوصله» در زبان فارسی به معنای صبر و تحمل است و به طور کلی در جملات به عنوان اسم به کار می‌رود. در ادامه به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه «حوصله» به صورت زیر نوشته می‌شود و باید از نوشتن آن با املای نادرست (مثلاً «حوصله») پرهیز کرد.

2. استفاده در جملات:

   • «من حوصله این کار را ندارم.»
   • «او همیشه حوصله کافی برای صحبت کردن دارد.»

3. ترکیبات و عبارات: کلمه «حوصله» می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و عبارات مختلفی بسازد:

   • «حوصله اصل مهمی در یادگیری است.»
   • «حوصله نداشتن منجر به عصبانیت می‌شود.»

4. قید و صفت: در جملات می‌توان از قیدهایی مثل «کم» و «زیاد» یا صفاتی مانند «زیاد حوصله» استفاده کرد:

   • «او کم حوصله است.»
   • «من زیاد حوصله دارم.»

5. صرف و توجه به جمع و مفرد: کلمه «حوصله» در مفرد به کار می‌رود و جمع آن به صورت «حوصله‌ها» ایجاد می‌شود، با توجه به سیاق عبارت:

   • «حوصله‌های او در مواقع استرس بسیار خوب است.»
6. نکات نگارشی:
   • استفاده صحیح از ویرگول و نقطه‌گذاری در جمله‌هایی که شامل این کلمه هستند.
   • توجه به استفاده از حروف بزرگ در ابتدای جملات.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید به طور صحیح از کلمه «حوصله» در نوشتار و گفتار خود بهره ببرید.

1. امروز حوصله‌ی خواندن کتاب جدید را ندارم و بیشتر تمایل دارم فیلم ببینم.
2. در روزهای بارانی، حوصله‌ام کمتر می‌شود و دوست دارم بیشتر در خانه بمانم.
3. او با حوصله به مشکلات دوستانش گوش داد و سعی کرد راه‌حلی برایشان پیدا کند.