کلمه "خائف" یکی از واژه‌های فارسی است که به معنای ترسیده یا هراسان به کار می‌رود. در قواعد نگارشی و دستوری زبان فارسی، توجه به چند نکته مهم در استفاده از این کلمه ضروری است:

1. نحوه استفاده: "خائف" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را در ترکیب با اسم‌ها به کار برد. مثلاً: "خائف از ظلم" یا "خائف از تنهایی".

2. تطابق: در زبان فارسی، صفات باید با اسم‌ها از نظر جنس و تعداد مطابقت داشته باشند. به همین دلیل، در برخی موارد ممکن است لازم باشد از شکل مؤنث (مثل "خائفة") یا جمع (مثل "خائفین") استفاده کنیم.

3. نحو: "خائف" می‌تواند به عنوان مفعول یا نهاد در جملات به کار رود. مثلاً: "او خائف است" یا "من یک فرد خائف را دیدم".

4. جایگاه واژه: در جملات فارسی، معمولاً صفت قبل از اسم می‌آید، بنابراین می‌توان گفت: "مرد خائف" یا "زن خائف".

به این ترتیب، برای استفاده صحیح از "خائف"، دقت به قواعد صرف و نحو و همچنین تطابق صفات با اسم‌ها اهمیت دارد.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "خائف" در جمله‌های مختلف آورده شده است:

1. او در برابر تاریکی شب خائف بود و نمی‌توانست بخوابد.
2. وقتی دید که حیوان درنده‌ای به او نزدیک می‌شود، خائف و آسیب‌پذیر شد.
3. احساس خائف بودن در مواقع ناشناخته، امری طبیعی است.
4. او خائف بود که مبادا در امتحان نمره خوبی نگیرد.
5. صدای ناگهانی باعث شد که او خائف شود و قلبش تند بزند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!