کلمه "خایب" به صورت استاندارد و صحیح در زبان فارسی "خائب" نوشته می‌شود. این کلمه به معنی کسی است که از چیزی محروم مانده یا در انتظار چیزی است که به او نرسیده است.

نکات نگارشی و قواعد مربوط به کلمه "خائب":

1. نوشتار صحیح: همان‌طور که ذکر شد، نوشتار صحیح "خائب" است و نباید به صورت "خایب" نوشته شود.

2. معنی: "خائب" به شخصی اطلاق می‌شود که انتظار یک چیزی را داشته و به آن نرسیده است. همچنین در معانی دیگری مانند "غایب" و "ناموفق" نیز می‌تواند به کار رود.

3. به کارگیری در جمله:

   • مثلاً: "او در امتحان خائب ماند و نتوانست نمره قبولی کسب کند."

4. تجزیه و تحلیل: این کلمه از ریشه "خیب" به معنای "عدم دستیابی" و "نرسیدن" derived می‌شود.

5. ادبیات و هنر: واژه "خائب" در ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و می‌تواند در اشعار و متون ادبی به کار رود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "خائب" به‌درستی در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. همیشه به فرزندانم می‌گویم که هیچ‌گاه خایب نباشند و در تلاش برای دستیابی به اهدافشان ثابت‌قدم بمانند.
2. او به رغم خایب بودن در امتحان، هرگز ناامید نشد و تصمیم گرفت دوباره تلاش کند.
3. در زندگی، بعضی اوقات پیش می‌آید که احساس خایب بودن کنیم، اما باید یاد بگیریم از هر شکست، درس بگیریم.