کلمه "خبازی" در زبان فارسی به معنای شغل یا حرفه فردی است که نان می‌پزد و به‌خصوص نان سنگک، نان لواش و دیگر نان‌های سنتی را تهیه می‌کند. در زیر به برخی از نکات دستوری و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "خبازی" باید با "خ" بزرگ آغاز نشود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد. به عنوان مثال: "خبازی یکی از حرفه‌های قدیمی است."

2. صرف فعل: برای اشاره به شخصی که این حرفه را انجام می‌دهد، می‌توان از واژه "خباز" استفاده کرد. مثلاً: "آن خباز در محله مشهور است."

3. جمع‌سازی: جمع کلمه "خباز" به صورت "خبازان" یا "خبازها" است. به عنوان مثال: "خبازان قدیمی در این محله مشهور هستند."

4. مشتقات: این کلمه ممکن است مشتقات دیگری نیز داشته باشد، مانند "خبز" به معنای نان و "خبزپزی" به معنای محلی که نان پخته می‌شود.

5. نحوه به‌کارگیری: این کلمه معمولاً در متون توصیفی یا روایت‌های اجتماعی و فرهنگی استفاده می‌شود، به‌ویژه در متون تاریخ‌نگاری یا توصیف آداب و رسوم.

به‌طور کلی، کلمه "خبازی" به عنوان یک واژه فعلی و توصیفی در زبان فارسی شناخته می‌شود و می‌توان آن را در جملات مختلف به کاربرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خبازی" در جمله آورده شده است:

1. من هر روز صبح به خبازی محله‌مان می‌روم تا نان تازه بخرم.
2. خبازی آنجا معروف به نان لواش‌های خوشمزه‌اش است.
3. صبحانه‌ ما همیشه شامل نان گرم از خبازی است.
4. او تصمیم دارد یک خبازی جدید در شهر خود راه‌اندازی کند.
5. برای جشن تولد، نان‌هایی از خبازی محلی سفارش دادیم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!