کلمه "خداپرست" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش "خدا" و "پرست" تشکیل شده است. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به این کلمه و نگارش آن می‌پردازیم:

1. تلفظ: این کلمه به صورت "خُداپرست" تلفظ می‌شود و در آن مصوت "ا" و "پ" و "ر" به درستی ادا می‌شوند.

2. نوشتار: "خداپرست" باید به صورت پیوسته نوشته شود و بین دو بخش آن فاصله نباید باشد.

3. معنی: "خداپرست" به معنای کسی است که به خدا احترام می‌گذارد و به او باور دارد. این واژه معمولاً به کسانی اطلاق می‌شود که به اصول مذهبی و اعتقادات الهی پایبند هستند.

4. قواعد نگارشی:

   • در متون رسمی و علمی، بهتر است از واژه‌هایی استفاده کنید که به درستی معنا و مفهوم را منتقل نمایند. به عنوان مثال در نوشته‌های مذهبی یا اجتماعی می‌توان به این کلمه اشاره کرد تا منظور از ایمان و احترام به خدا روشن شود.
   • استفاده از این کلمه در جملات به صورت زیر است: "او یک خداپرست واقعی است و همیشه در پی انجام اعمال نیک است."
5. نکات مرتبط با ترکیبات:
   • واژه‌های مرکب مانند "خداپرست" معمولاً باید به دقت مورد استفاده قرار گیرند و ترکیب‌های آنان نیز باید مفهوم روشنی داشته باشد.

استفاده درست از این کلمه و همچنین رعایت قواعد نگارشی به فهم بهتر مفهوم کمک خواهد کرد.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "خداپرست" آورده‌ام:

1. او از جمله خداپرستانی است که همواره در زندگی خود سعی می‌کند به اصول دینی پایبند باشد.
2. در جامعه‌ای که خداپرست‌ها در آن زندگی می‌کنند، احترام به ارزش‌های اخلاقی و معنوی از اهمیت بالایی برخوردار است.
3. خداپرستان به برقراری عدالت و کمک به نیازمندان تاکید دارند و در این راستا فعالیت‌های زیادی انجام می‌دهند.
4. بسیاری از خداپرستان، آموزه‌های دینی خود را به عنوان راهنمایی برای زندگی بهتر و آرامش روحی می‌دانند.
5. داستان‌های زیادی درباره خداپرستانی وجود دارد که با ایمان و صبر در برابر مشکلات زندگی ایستاده‌اند.

اگر نیاز به مثال های بیشتری دارید، می توانم ادامه دهم!