کلمه "خداترس" در زبان فارسی به معنای کسی است که از خدا ترس دارد و به نوعی به پرهیز از گناه و اعمال ناپسند اشاره دارد. در نگارش این واژه و استفاده از آن، چند نکته نگارشی و دستوری را می‌توان در نظر گرفت:

1. فصل‌نامه‌ی کلمات: "خداترس" یک ترکیب است که از دو بخش "خدا" و "ترس" تشکیل شده است. به همین دلیل در نوشتار می‌توان این کلمه را به صورت پیوسته (بدون فاصله) یا جدا (خدا ترس) به کار برد، اما به‌طور معمول، شکل پیوسته آن بیشتر رایج است.

2. نوشتار صحیح: این کلمه باید به‌صورت صحیح نوشته شود. نوشتن "خدا ترس" به‌عنوان دو واژه نیز قابل‌ قبول است، ولی در متن‌های رسمی و ادبی معمولاً از شکل ترکیبی (خداترس) استفاده می‌شود.

3. جنسیت: این کلمه به طور کلی جنسیت خاصی ندارد و می‌تواند به فردی از هر جنس اشاره کند.

4. معانی و مفاهیم: واژه "خداترس" ممکن است با معانی مختلفی در متن‌های مذهبی یا ادبیات اسلامی همراه باشد. بنابراین در متن‌های اینچنینی باید دقت شود که مفهوم آن به خوبی منتقل شود.

5. استفاده در جملات: برای استفاده از "خداترس" در جملات، می‌توان از اصطلاحات یا جملات خاصی بهره گرفت. به عنوان مثال: "او یک خداترس واقعی است و همواره در تلاش است تا از گناهان دوری کند."

با رعایت این نکات می‌توان به خوبی از کلمه "خداترس" در نگارش فارسی استفاده کرد.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "خداترس" در جمله آورده شده است:

1. او همیشه در زندگی‌اش چنان خداترس بود که هیچ وقت از حدود خود فراتر نمی‌رفت.
2. رفتار خداترس او نشان‌دهنده عمق ایمانش به خداوند بود.
3. در جامعه‌ای که خداترس بودن ارزش محسوب می‌شود، مردم به یکدیگر احترام می‌گذارند.
4. او به عنوان یک فرد خداترس، در تصمیم‌گیری‌هایش همیشه به خداوند مراجعه می‌کرد.
5. ویژگی‌های یک فرد خداترس شامل تواضع، صداقت و احترام به دیگران است.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!