خوبی

کلمه "خوبی" در زبان فارسی به عنوان اسم (مفرد) و به معنای "نیکی" یا "خیر" به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "خوبی" به صورت صحیح و بدون هیچ‌گونه نشت و آورده باید نوشته شود.

2. مفرد و جمع: "خوبی" مفرد است و اگر بخواهید به معنای بیش از یک نیکی اشاره کنید، می‌توانید از "خوبی‌ها" استفاده کنید.

3. نقش‌های دستوری: "خوبی" می‌تواند در جمله به عنوان اسم موضوع، مفعول و یا complement (مکمل) به کار رود. به عنوان مثال:

   • خوب بودن او مثال بارز در خوبی است.
   • این کار نشانه خوبی است.

4. قواعد تطابق: وقتی "خوبی" به عنوان یک اسم در جمله به کار می‌رود، باید به قواعد تطابق در عدد و جنس دقت نمایید.

5. استفاده در عبارات: کلمه "خوبی" می‌تواند در عبارات و اصطلاحات مختلفی مورد استفاده قرار گیرد، مانند:

   • خوبی‌های زندگی
   • امتیاز خوبی
6. تاکید و امتداد: در جملات توصیفی، ممکن است "خوبی" با صفات دیگری همراه شود، مانند:
   • خوبی‌های انسانی
   • خوبی‌های اخلاقی

در نوشتار و گفتار خود به این نکات توجه کنید تا استفاده مناسبی از کلمه "خوبی" داشته باشید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خوبی" در جملات مختلف آورده شده است:

1. خوبی دوستی این است که همیشه در کنار هم هستیم.
2. خوبی این کتاب در داستان‌های جذاب آن است.
3. من از خوبی رفتار او شگفت‌زده شدم.
4. به خاطر خوبی‌ات همیشه در قلبم خواهی ماند.
5. هرگز فراموش نکن که خوبی‌هایت را با دیگران به اشتراک بگذاری.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!