خودآرا

کلمه "خودآرا" در زبان فارسی به ترکیب "خود" و "آرا" اشاره دارد و معمولاً به معنای زخرفی یا زیبایی خود اشاره می‌کند. این کلمه بعضاً به عنوان اسم خاص نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نگارش: "خودآرا" به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و در بین اجزای آن فاصله یا علامتی وجود ندارد.

2. معنی: این کلمه معمولاً به افرادی اشاره دارد که در تلاش برای زیباتر ساختن خود هستند، به ویژه در زمینهٔ آرایش و زیبایی.

3. صفت و اسم: "خودآرا" می‌تواند به عنوان یک صفت برای توصیف شخصی که به خودزیبایی اهمیت می‌دهد، یا به عنوان یک اسم برای اشاره به افراد دیگر مورد استفاده قرار گیرد.

4. مفرد و جمع: برای ساختن جمع این کلمه می‌توان از "خودآران" استفاده کرد، اگرچه در زبان محاوره ممکن است به صورت غیررسمی به کار برود.

5. قواعد نگارشی: در متون رسمی و نگارش‌های ادبی باید دقت کرد که کلمات ترکیبی به درستی و به صورت استاندارد نگاشته شوند و از استفاده غیررسمی یا عامیانه پرهیز گردد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "خودآرا" در نگارش‌های فارسی استفاده کنید.

1. او همیشه به عنوان یک خودآرا در جمع دوستانش شناخته می‌شود و به زیبایی خود اهمیت زیادی می‌دهد.
2. در جامعه امروزی، خودآرا بودن به معنای توجه به ظاهر و روحیه‌ی فردی است.
3. برای داشتن یک تصویر خوب در مقابل دیگران، نیاز است که به خودآرا بودن توجه کنیم و زمان کافی برای مراقبت از خود صرف کنیم.