خودبین

کلمه "خودبین" در فارسی به معنای شخصی است که به خودش بسیار اهمیت می‌دهد و خودش را بیشتر از دیگران می‌بیند و ارزیابی می‌کند. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این واژه اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش: "خودبین" به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و به صورت درست باید از "خود" و "بین" تشکیل شده باشد.

2. جنسیت: این کلمه به صورت عمومی برای هر دو جنس می‌تواند استفاده شود و محدود به جنس خاصی نیست.

3. معانی و هم‌خانواده‌ها: معانی این واژه به خودخواه بودن و خودمحوری می‌انجامد. هم‌خانواده‌های این کلمه می‌توانند شامل "خودخواه"، "خودپسند" و "خودپرست" باشد.

4. استفاده در جملات: می‌توان این واژه را در جملات مختلف به کار برد. مثلاً:

   • "او فردی خودبین است و همیشه خود را بهتر از دیگران می‌بیند."
   • "خودبینی می‌تواند منجر به عدم ارتباط مؤثر با دیگران شود."
5. نکات نگارشی: در نوشتار، توجه به اعراب‌گذاری و نقطه‌گذاری صحیح بسیار مهم است، هرچند "خودبین" نیازی به اشکال اعرابی خاص ندارد.

اگر سؤال دیگری در مورد قواعد زبان فارسی یا کلمات خاصی دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "خودبین" آورده شده است:

1. او به خاطر رفتار خودبینش، نتوانست دوستان زیادی پیدا کند.
2. همیشه از خودستایی‌های او خسته شده‌ام؛ واقعاً چه خودبینی دارد!
3. خودبین بودن در محیط کار می‌تواند منجر به مشکلات زیادی شود.
4. او به‌خودی‌خود را بهترین می‌داند و این خودبینی‌اش به روابطش آسیب می‌زند.
5. خودبین‌ها معمولاً به نظرات دیگران توجهی نمی‌کنند و فقط خود را می‌بینند.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!