خوش‌آواز

کلمه "خوش‌آواز" ترکیبی است از دو بخش "خوش" و "آواز". در قواعد فارسی و نگارشی، نکات زیر را درباره این کلمه می‌توان مدنظر قرار داد:

1. نوشتار صحیح: "خوش‌آواز" باید به صورت چسبیده و با علامت نافص یا حرف عطف (مانند «آ» برای ترکیب) نوشته شود. در اینجا "خوش" صفت و "آواز" اسم است.

2. نقطه‌گذاری: اگر کلمه در وسط جمله قرار گیرد، باید از سایر قواعد نگارشی مانند نقطه و ویرگول تبعیت کند.

3. معنی و کاربرد: "خوش‌آواز" به معنای صدایی خوش و دلنشین است و معمولاً برای توصیف آواز یک خواننده یا صدای یک ساز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. قید و فعل: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف به عنوان صفت استفاده کرد. مثلاً: "این خواننده خوش‌آواز است."

5. جایگاه در جمله: معمولاً صفت‌ها قبل از اسم می‌آیند، بنابراین "خوش‌آواز" قبل از اسم‌هایی مانند "خواننده" یا "آواز" قرار می‌گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید استفاده صحیح و موثری از کلمه "خوش‌آواز" داشته باشید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خوش‌آواز" در جمله آورده شده است:

1. پرنده‌ خوش‌آواز صبحگاهان، نوای دلنوازی را در باغ سر می‌دهد.
2. این خواننده یک هنرمند خوش‌آواز است که همیشه با صدایش دل همه را شاد می‌کند.
3. بچه‌ها دور هم نشسته بودند و به داستان دختر خوش‌آواز گوش می‌دادند.
4. در کوهستان، صدای خوش‌آواز آبشار به گوش می‌رسید و فضایی آرامش‌بخش ایجاد کرده بود.
5. کتاب جدید او حاوی شعرهای است که با صدای خوش‌آواز خوانده می‌شود.

امیدوارم این جملات مفید واقع شوند!