کلمه "خوش‌ظاهر" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش "خوش" و "ظاهر" تشکیل شده است. در نوشتن و استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد:

1. خط تیره: میان "خوش" و "ظاهر" خط تیره وجود دارد. این خط تیره به این دلیل است که این دو جز، یک مفهوم جدید را ایجاد می‌کنند و نشان‌دهنده یکی بودن آن‌ها است.

2. نقش کلمه: "خوش‌ظاهر" به معنای کسی یا چیزی است که ظاهری زیبا و جذاب دارد. این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف افراد یا اشیاء استفاده شود.

3. نحو: معمولاً "خوش‌ظاهر" قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: "او یک آدم خوش‌ظاهر است."

4. جمع‌سازی: در صورتی که بخواهید از این صفت به صورت جمع استفاده کنید، به شکل "خوش‌ظاهرها" و یا "خوش‌ظاهران" می‌توانید به کار ببرید.

5. تلفظ: این کلمه به صورت "خُش‌ظاهِر" تلفظ می‌شود.

برای استفاده صحیح از این کلمه، توجه به همین نکات کافی است.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خوش‌ظاهر" در جملات آورده‌ام:

1. این فروشگاه همیشه لباس‌های خوش‌ظاهر و مدرنی را ارائه می‌دهد.
2. او با وجود سن کم، بسیار خوش‌ظاهر و جذاب به نظر می‌رسد.
3. طراحی این خانه بسیار خوش‌ظاهر و دلنشین است و همه را مجذوب خود می‌کند.
4. یک خودرو خوش‌ظاهر می‌تواند تأثیر زیادی بر روی احساسات و دیدگاه افراد نسبت به آن داشته باشد.
5. در مهمانی، او با لباس خوش‌ظاهرش توجه همه را جلب کرد.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشند!