کلمه "دانشیار" در زبان فارسی به عنوان یک عنوان علمی و شغلی به کار می‌رود و معمولاً به افرادی اطلاق می‌شود که در دانشگاه‌ها یا مؤسسات عالی آموزشی به تدریس و پژوهش پرداخته و دارای مدرک تخصصی هستند. در مورد نگارش و استفاده از این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "دانشیار" باید به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته شود.

2. جنس: این کلمه به جنسیت خاصی اشاره ندارد و می‌توان به هر دو جنس مرد و زن نسبت داده شود. بنابراین می‌توان از عبارات "دانشیار مرد" و "دانشیار زن" استفاده کرد اگر بخواهیم به صراحت جنسیت فرد را مشخص کنیم.

3. جمع و مفرد: واژه "دانشیار" جمعش "دانشیاران" یا "دانشیارها" است.

4. استفاده در متن: در متون رسمی و علمی، بهتر است از عنوان "دانشیار" به همراه نام و نشان دانشگاه یا مؤسسه استفاده کنید. مثلاً: "دانشیار دکتر محمدی در دانشگاه تهران."

5. گفتار و نوشتار: در زبان گفتاری و نوشتاری رسمی، باید از "دانشیار" به عنوان جایگزینی برای عناوین دیگر مانند "استاد" یا "دکتر" استفاده کنید، مگر اینکه بخواهید در یک متن غیررسمی به موضوعی خاص اشاره کنید.

6. نکات نگارشی: در مورد استفاده از علائم نگارشی، اگر "دانشیار" در میانه جمله و به صورت توصیفی باشد، باید توجه کنید که قواعد نگارشی مربوط به جملات رعایت شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به طور درست و مؤثر از کلمه "دانشیار" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "دانشیار" در جملات مختلف آورده شده است:

1. دانشیار دانشگاه تهران با ارائه تحقیقات جدید در زمینه هوش مصنوعی، توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

2. او به عنوان دانشیار رشته ادبیات فارسی، در کلاس‌های خود به تحلیل آثار بزرگ ادبی می‌پردازد.

3. در نشست علمی اخیر، دانشیار ما درباره تأثیر تغییرات اقلیمی بر منابع آب سخنرانی کرد.

4. دانشیار دانشگاه، با استفاده از روش‌های نوین آموزشی، تلاش می‌کند تا یادگیری دانشجویان را افزایش دهد.

5. بعد از چند سال تدریس و پژوهش، او به مقام دانشیاری ارتقاء یافت و به گروه تحقیقات پیوست.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشند!