کلمه "آتش‌افروز" به معنی شخصی است که آتش ایجاد می‌کند یا آن را تشدید می‌کند. این کلمه ترکیبی است که از دو بخش "آتش" و "افروز" تشکیل شده است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. هم‌نوایی کلمات: در ترکیب این کلمه، هر دو جزء آن از نظر معنایی با یکدیگر هماهنگ است. "آتش" به معنای شعله، و "افروز" به معنای روشن کردن و به‌اشتعال درآوردن است.

2. خط فاصله: در این کلمه از خط فاصله (-) برای تفکیک دو جزء استفاده شده است. خط فاصله در ترکیبات فارسی برای افزایش وضوح و خوانایی کلمات به کار می‌رود.

3. نشانه‌های جمع و مفرد: "آتش‌افروز" به صورت مفرد است و اگر بخواهید به جمع آن اشاره کنید، می‌توان از "آتش‌افروزان" استفاده کرد.

4. تلفظ: توجه به تلفظ صحیح کلمه نیز مهم است. "آتش‌افروز" به دو بخش تقسیم شده و باید هر دو بخش به درستی تلفظ شوند.

5. جمله‌سازی: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان اسم فاعل به کار رود. مثلاً: "او یک آتش‌افروز ماهر است که در جشن‌ها آتش‌بازی‌ها را به‌وجود می‌آورد."

این قواعد و نکات به درستی نوشتن و استفاده از کلمه "آتش‌افروز" کمک می‌کند.

1. آتش‌افروز با خطرات آتش‌سوزی آشنا بود و همیشه در تلاش بود تا دیگران را از این خطرات آگاه کند.
2. او به عنوان یک آتش‌افروز حرفه‌ای، به برگزاری دوره‌های آموزشی برای ایمنی در برابر آتش می‌پرداخت.
3. در داستان، آتش‌افروز به عنوان شخصیتی مرموز شناخته می‌شود که در دل شب، شعله‌های آتش را به راه می‌اندازد.