کلمه "درویشانه" در زبان فارسی به معنای وابستگی یا نسبت به درویش است. درویش به شخصی اطلاق می‌شود که به زندگی ساده و زهدگرایانه گرایش دارد و غالباً در عرفان اسلامی و تصوف شناخته می‌شود.

قواعد و نکات نگارشی مرتبط با "درویشانه":

1. نحوه نوشتار: کلمه "درویشانه" به صورت یک کلمه و به شکل پیوسته نوشته می‌شود. از استفاده از فاصله یا جداسازی بین واژه‌ها خودداری کنید.

2. نوشتن با حروف صحیح: باید به نحوه نگارش آن دقت شود تا املای آن به درستی رعایت گردد.

3. جنس واژه: "درویشانه" صفت است و می‌تواند برای توصیف اسامی دیگر به کار رود. برای مثال: "رفتار درویشانه"، "زندگی درویشانه".

4. توجه به نوع جمله: در جملات خبری یا توصیفی، می‌توان به راحتی از این واژه استفاده کرد. مثلاً: "او با رفتار درویشانه‌اش همه را تحت تأثیر قرار داد."

5. لحن و سبک: استفاده از این واژه معمولاً در متن‌های ادبی و عرفانی بیشتر دیده می‌شود. لذا در متون غیررسمی و محاوره‌ای ممکن است کمتر کاربرد داشته باشد.

6. موقعیت‌های مورد استفاده: می‌توانید به صورت علامت‌گذاری مناسب از این کلمه در شعر، نثر ادبی و مقالات عرفانی استفاده کنید.

در مجموع، "درویشانه" کلمه‌ای غنی از نظر احساسی و معنایی است که می‌تواند به عمق متون ادبی و عرفانی بیفزاید.

1. او به درویشانه‌ترین شیوه ممکن، زندگی‌اش را صرف کمک به دیگران کرد.
2. رفتار درویشانه‌اش همواره الهام‌بخش دوستان و آشنایانش بوده است.
3. درویشانه سخن گفتن او، فضایی آرام و معنوی در جمع ایجاد کرد.