کلمه "درویشی" از ریشه "درویش" به معنای شخصی است که به طریقت‌های صوفیانه و روحانی تعلق دارد. در زبان فارسی، این کلمه می‌تواند به معنای زندگی ساده و زاهدانه، و همچنین به رفتار و کردار فردی نامتعهد به دنیا و مادیات باشد.

قواعد نگارشی و نحوه استفاده از "درویشی":

1. نقطه‌گذاری: کلمه "درویشی" معمولاً بدون فاصله و به عنوان یک کلمه مستقل نوشته می‌شود، مگر آن‌که در ابتدای جمله باشد.

2. ترکیبات و ساختار: این کلمه می‌تواند در جملات مختلف استفاده شود:

   • به عنوان اسم: "او یک درویش است."
   • به عنوان صفت: "زندگی درویشی او مثال‌زدنی است."

3. توافق لفظی: اگر "درویشی" به عنوان صفت به کار رود، باید از نظر جنس و تعداد با اسم توافق داشته باشد:

   • درویش زاده‌ی درویشی
   • او درویش و زاهدی است.

4. به کارگیری در شعر و نثر: استفاده از کلمه "درویشی" در اشعار و متون ادبی بسیار متداول است و می‌تواند به معانی عمیق‌تری اشاره کند. به عنوان مثال:

   • "درویشی و زهد، رستگاری می‌آورد."
5. استفاده از حروف اضافه: در جملاتی که کلمه "درویشی" به عنوان مفعول بکار می‌رود، ممکن است حروف اضافه مختص به دستورات دستور زبان فارسی نیاز باشد:
   • "او درویشی را در شهر می‌شناسد."

نکات دیگر:

• گاهی اوقات برای بیان افکاری عمیق‌تر در مورد زندگی درویشی، از ترکیب‌های دیگر مثل "طریقت درویشی" یا "زندگی درویشی" استفاده می‌شود.
• در نوشته‌های فلسفی یا عرفانی، "درویشی" می‌تواند به عنوان نمادی از سادگی و رهایی معرفی شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "درویشی" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "درویشی" در جمله آورده‌ام:

1. درویشی در دل خود مهر و محبت برای همه داشت و به فقرای شهر کمک می‌کرد.
2. سبکی از زندگی درویشی به او این امکان را داد که از مادیات دور شود و به دنبال معنویت برود.
3. او همیشه می‌گفت که درویشی واقعی، فراتر از لباس و ظاهر است و به ایمان و صداقت درون وابسته است.
4. در جشنواره‌ی فرهنگی، گروهی از درویشان به اجرا پرداختند و ترانه‌های عرفانی را به زیبایی خواندند.
5. زندگی درویشی او باعث شد که بسیار از مردم به او احترام بگذارند و از حکایاتش بهره‌مند شوند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!