دژمنش

کلمه "دژمنش" در زبان فارسی به معنای "دشمن" و معمولاً به عنوان یک اصطلاح ادبی یا کهن به کار می‌رود. برای نگارش صحیح این کلمه و استفاده مناسب از آن، می‌توان به موارد زیر توجه کرد:

1. نحوه نگارش: کلمه "دژمنش" با حرف "ژ" آغاز شده و به طور صحیح به همین شکل نوشته می‌شود. از اشتباهاتی مانند نوشتن "دشمنش" که تلفظ متفاوتی دارد، باید پرهیز کرد.

2. جنس کلمه: "دژمنش" یک اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله به کار رود.

3. توافق با قواعد صرفی: این کلمه باید با دیگر عناصر جملات از نظر تعداد (مفرد یا جمع) و جنس (مؤنث یا مذکر) سازگاری داشته باشد.

4. مورد استفاده: در متن‌های ادبی، تاریخی، و شعرهای فارسی، این اصطلاح به‌طور سنتی به کار می‌رود و می‌تواند بار معنایی خاصی را منتقل کند.

5. مثال: "دژمنش را در میدان دیدم." یا "دژمنش همیشه در کمین است."

با رعایت این نکات و استفاده از کلمه "دژمنش" در متن‌های مناسب، می‌توانید نگارش خود را اصلاح کرده و به درستی از این اصطلاح بهره ببرید.

1. دژمنش در دنیای سیاست، نه تنها دشمنان را شناسایی می‌کند بلکه به تحلیل رفتار آن‌ها نیز می‌پردازد.
2. او همواره به دژمنش خود درباره خطرات پیش رو هشدار می‌دهد و تلاش می‌کند روابط را بهبود بخشد.
3. ناامیدی ناشی از دژمنش او، انگیزه‌ای برای تلاش بیشتر و بهبود شرایط زندگی‌اش شد.