کلمه «دست‌انداز» در زبان فارسی به معنای موانع یا نامناسبی است که ممکن است در مسیر حرکت یا کار ایجاد شود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحو نوشتاری: «دست‌انداز» به صورت جدا نوشته نمی‌شود و بصورت یک واژه ترکیبی با خط تیره نوشته می‌شود. استفاده از خط تیره نشان‌دهنده‌ی ترکیب این دو واژه (دست و انداز) است.

2. قواعد ساختاری: این کلمه از دو بخش «دست» و «انداز» تشکیل شده است. «دست» به معنی عضو بدن انسان و «انداز» به معنی قرار دادن یا گذاشتن است که باهم معانی خاصی را به وجود می‌آورند.

3. نقطه‌گذاری: در جمله‌هایی که «دست‌انداز» به کار می‌رود، معمولاً نیاز به نشانه‌گذاری خاصی نیست مگر اینکه در انتهای جمله به کار رود. مثلاً: «در مسیر هرساله، دست‌اندازهای زیادی وجود دارد.»

4. توجه به جمع و مفرد: برای جمع بستن این کلمه، معمولاً از «های» استفاده می‌شود: «دست‌اندازها».

5. تندخوانی و آهنگ: در خواندن این کلمه، معمولاً باید به آهنگ و تن صدا توجّه شود که در لحن رسمی و غیررسمی ممکن است متفاوت باشد.

اگر سوال دیگری در این مورد دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دست‌انداز" در جمله آورده شده است:

1. در مسیر سفر، به دلیل وجود دست‌اندازهای زیاد، مجبور بودیم با احتیاط رانندگی کنیم.
2. دست‌اندازهای جاده باعث شدند که ماشین ما کمی آسیب ببیند.
3. او قبل از شروع مسابقه، روی دست‌اندازهای مسیر تمرین کرد تا با آنها آشنا شود.
4. ساختن جاده‌های بدون دست‌انداز یکی از اهداف اصلی مهندسان عمران است.
5. هنگام دویدن در پارک، به خاطر وجود دست‌اندازها نتوانستم به خوبی به تمرینم ادامه دهم.

امیدوارم این جملات برایتان مفید باشند!