دست‌فروش

کلمه "دست‌فروش" در زبان فارسی به معنای فردی است که کالاهای خود را به‌طور عمده یا جزئی و معمولاً در مکان‌های عمومی می‌فروشد. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، قواعد زیر مورد توجه قرار می‌گیرد:

1. نوشتن صحیح: "دست‌فروش" باید به صورت جداگانه و با دقت صحیح نوشته شود. فاصله بین دو جزء "دست" و "فروش" وجود ندارد و بین آنان از علامت "تَدَخُّل" (ـ) استفاده می‌شود.

2. کابرد: این کلمه به عنوان اسم استفاده می‌شود و به فردی اشاره دارد که فروشنده اجناس مختلف است.

3. جمع بستن: برای جمع بستن این کلمه می‌توانیم از "دست‌فروشان" استفاده کنیم، که به معنای چند دست‌فروش است.

4. حروف اضافه: در ترکیبات دیگر می‌توان از حروف اضافه نیز استفاده کرد، مثلاً "دست‌فروش‌ها در بازار مشغول به کارند."

5. نکات نگارشی: به هنگام استفاده از این کلمه در جملات، توجه به علامت‌های نگارشی پس از آن نیز مهم است. برای مثال: "دست‌فروش‌ها باید موارد قانونی را رعایت کنند."

با رعایت این اصول، می‌توان به درستی از کلمه "دست‌فروش" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. در خیابان‌های شلوغ تهران، دست‌فروش‌ها با محصولات خود توجه بسیاری از عابران را جلب می‌کنند.
2. او هر روز صبح به بازار می‌رود تا از دست‌فروش‌ها میوه‌های تازه و باکیفیت خریداری کند.
3. دست‌فروش‌های محله، بخشی از فرهنگ شهری ما را تشکیل می‌دهند و با قیمت‌های مناسب کالاهای خود را عرضه می‌کنند.