کلمه "دل‌ریسه" یکی از واژه‌های زبان فارسی است که به معنای دل‌تنگی، غمگینی یا افسردگی پیدا کردن به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه در نوشتار، نیاز به رعایت چند نکته نگارشی و قواعدی داریم:

1. نوشتن درست: واژه "دل‌ریسه" باید به‌صورت صحیح و با خط فاصله (ـ) بین دو جزء آن نوشته شود. این خط فاصله نشان‌دهنده‌ی ترکیب نهاد (دل) و صفت (ریسه) است.

2. نقش کلمه: "دل‌ریسه" به‌عنوان اسم به کار می‌رود و می‌توان آن را در جمله به عنوان فاعل، مفعول یا مضاف‌الیه استفاده کرد.

3. صرف و نحو: توجه داشته باشید که این کلمه ممکن است با صفات و قیدها ترکیب شود تا احساسات و حالات مختلف را منتقل کند. به عنوان مثال: "او دل‌ریسه است" یا "دل‌ریسه‌اش را پنهان می‌کند".

4. گفتار و نوشتار: در متون ادبی و محاوره‌ای، استفاده از این واژه می‌تواند حس عمیق‌تری از احساسات انسانی را منتقل کند. بنابراین در انتخاب آن دقت کنید تا متناسب با زمینه‌ی متن باشد.

5. هم‌خانواده‌ها: شناخت هم‌خانواده‌های این واژه نیز می‌تواند به غنای بیشتر متن کمک کند. مثلاً "دل‌ریشگی" به معنی حالت یا وضعیتی است که شخص احساس دل‌ریسه دارد.

به طور کلی، در استفاده از "دل‌ریسه" باید به مفهوم، ساختار و کاربرد آن توجه کنید تا به درستی در نگارش خود بگنجانید.

1. دل‌ریسه‌ی او وقتی دید که دوستش به سفر رفته، بیشتر شد.
2. در دل‌ریسه‌ی شب، ستاره‌ها مانند مرواریدهایی در آسمان درخشیدند.
3. آهنگ غمگین دل‌ریسه‌ای که در گوشم نجوا می‌کرد، مرا به خاطرات دور برد.