ذی‌شوکت

کلمه "ذی‌شوکت" که به معنی "دارای شوکت" یا "با شکوه" است، در زبان فارسی به طور صحیح و قاعده‌مند نگاشته می‌شود. در اینجا به چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: "ذی" به معنای "دارنده" و "شوکت" به معنای "شکوه" است. کلمه به صورت "ذی‌شوکت" نوشته می‌شود و لازم است که فاصله‌گذاری و حرکات صحیح رعایت شود.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "zi-showkat" است. در تلفظ صحیح آن، باید به صورت واضح هر دو بخش کلمه را ادا کرد.

3. استفاده در جملات: در زبان فارسی، این کلمه معمولاً در متون ادبی، شعر و فصاحت زبان به کار می‌رود. به عنوان مثال: "شهریار ذی‌شوکت این دیار بود."

4. هم‌نشینی با دیگر کلمات: برای گسترش مفهومی و استفاده ادبی بهتر، می‌توان این کلمه را با دیگر واژه‌ها ترکیب کرده و جملات پیچیده‌تری ساخت.

5. قواعد نوشتاری: در نوشتن این کلمه، مانند سایر کلمات فارسی، باید به رعایت نقطه‌گذاری و نشانه‌های نگارشی دقت کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ذی‌شوکت" به درستی در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در باغ سلطنتی، درختان ذی‌شوکت با شکوفه‌های زیبا به تماشای بازدیدکنندگان نشسته بودند.
2. شخصیت اصلی داستان، فردی ذی‌شوکت و با نفوذ بود که همه به او احترام می‌گذاشتند.
3. در میان جمعیت، آن دخترک با لباس ذی‌شوکت و جذابیت خاصش توجه همه را به خود جلب کرده بود.