کلمه "ذی‌قیمت" به معنی "دارای قیمت" یا "با ارزش" است و در زبان فارسی به این صورت نوشته می‌شود. در زیر چند نکته درباره قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه آورده شده است:

1. جداسازی: کلمه "ذی‌قیمت" از دو بخش "ذی" و "قیمت" تشکیل شده است. "ذی" به معنای "دارنده" یا "محتوای" است و معمولاً با کلمات دیگر ترکیب می‌شود.

2. نقطه‌گذاری: در نوشتار فارسی، همواره باید توجه داشت که کلمات ترکیبی به درستی نوشته شوند. در اینجا "ذی" به صورت کامل و بدون فاصله با "قیمت" به کار می‌رود.

3. کاربرد: این کلمه بیشتر در متون رسمی و ادبی استفاده می‌شود و ممکن است در متون غیررسمی کمتر به‌کار برود.

4. نحوه صرف: "ذی‌قیمت" به عنوان یک صفت، می‌تواند قبل یا بعد از اسم قرار گیرد. مثلاً "کتاب ذی‌قیمت" یا "این کتاب، ذی‌قیمت است".

5. هجی و تلفظ: این کلمه به شکل "ذی‌قیمت" هجی می‌شود، با تأکید بر "ذی" و تلفظ "ذی" به صورت [zi] و "قیمت" به صورت [qeýmat].

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ذی‌قیمت" به درستی و در جای مناسب در نگارش خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ذی‌قیمت" در جمله آورده شده است:

1. این گوهرهای ذی‌قیمت به عنوان هدیه‌ای ویژه به مهمانان اهدا شد.
2. کتاب‌های قدیمی و ذی‌قیمت این کتابخانه، ارزش تاریخی و ادبی زیادی دارند.
3. سرمایه‌گذاری در هنرهای زیبا می‌تواند به جمع‌آوری آثار ذی‌قیمت منجر شود.
4. جواهرات ذی‌قیمت او، نشان‌دهنده سلیقه و ذوق بالای وی در انتخاب زیورآلات است.
5. زمین‌های زراعی در این منطقه به دلیل خاک حاصلخیزشان، ذی‌قیمت و با ارزش هستند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!