رجاحت

کلمه "رجاحت" در زبان فارسی به معنای کم‌ارزش، حقیر یا پست به کار می‌رود. در مورد نگارش و قواعد مرتبط با این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. خط و املاء: کلمه "رجاحت" به صورت صحیح و بدون هیچ‌گونه اعرابی نوشته می‌شود.

2. جنس کلمه: "رجاحت" یک اسم است و به توصیف وضعیت یا حالتی اشاره دارد.

3. مفرد و جمع: "رجاحت" به صورت مفرد به کار می‌رود. برای بیان چندین مورد می‌توان از ترکیب‌های مختلف یا اضافه کردن صفات دیگر استفاده کرد.

4. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم فاعل، اسم مفعول، یا به عنوان صفت استفاده شود. مثلاً:

   • "این رفتار نشان‌دهندهٔ رجاحت اوست."
   • "رجاحت در شخصیت وی مشهود است."
5. قید و صفت: می‌تواند با قیدها و صفات دیگر ترکیب شود تا معنای دقیق‌تری ارائه دهد، مانند "رجاحت بی‌پرده" یا "رجاحت قابل مشاهده".

اگر سوال خاصی درباره موارد استفاده یا ساختار گرامری این کلمه دارید، لطفاً بفرمایید.

1. رجاحت او در بحث‌های علمی همیشه قابل توجه بوده و به راحتی می‌تواند نظرات مخالف را قانع کند.
2. با وجود وضوح مسئله، برخی افراد همچنان به رجاحت خود اصرار می‌ورزند و از تغییر نظر خود خودداری می‌کنند.
3. در فرهنگ ما، رجاحت در پیگیری اهداف و آرزوها به عنوان یک ویژگی مثبت مورد ستایش قرار می‌گیرد.