رخا

کلمه "رخا" به‌طور خاص یک واژه فارسی است که به معنای "صورت" یا "چهره" به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، نکات زیر می‌تواند مفید باشد:

1. معنی و کاربرد: "رخا" معمولاً به عنوان یک اسم به کار می‌رود و در شعر و ادب فارسی به ویژه در توصیف زیبایی و جمال به‌کار می‌رود.

2. تلفظ: این کلمه به‌صورت "رَخا" تلفظ می‌شود و بر روی حرف "خ" تاکید بیشتری وجود دارد.

3. نکات نگارشی:

   • هنگام استفاده از "رخا" در جملات، توجه به جایگاه واژه و ارتباط آن با دیگر عناصر جمله مهم است.
   • اگر کلمه در ترکیب با دیگر واژه‌ها استفاده شود، باید به قواعد صرف و نحو توجه گردد.
4. مثال:
   • "چهره‌ی رخا همچون ماه در شب تابان بود."
   • "او با رخایی دلربا همه را مجذوب خود کرد."

اگر سوال خاصی در مورد نحوه استفاده یا قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه دارید، لطفاً بپرسید.

1. رخا بوی خوشی از باغچه به مشام می‌رسید و همه را به سمت خود جذب می‌کرد.
2. در روزهای بارانی، رخا به تصاویر خیره‌کننده‌ای در طبیعت تبدیل می‌شود.
3. رخای خواب‌آور شب، ذهنم را به دنیای خیال و رویاها می‌برد.