رمه‌بان

کلمه "رمه‌بان" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای نگهدارنده یا نگهبان رمه (گله) به کار می‌رود. این کلمه از دو جزء "رمه" و "بان" تشکیل شده است. برای کلمه "رمه‌بان" می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. جداسازی اجزاء: "رمه" به معنای گله‌ای از دام‌ها و "بان" به معنای نگهدارنده یا نگهبان است. این جداسازی مفهوم واژه را بهتر می‌رساند.

2. نوشتار: این کلمه به صورت "رمه‌بان" نوشته می‌شود و واژه‌گان مرکب در زبان فارسی معمولاً به همین شیوه ترکیب می‌شوند. در این حالت، علامت "خط تیره" (ـ) برای نشان دادن ترکیب دو واژه استفاده می‌شود.

3. نگارشی: در نوشتار، "رمه‌بان" با حرف اول بزرگ یا کوچک آغاز می‌شود، بسته به موقعیت و ساختار جمله. به عنوان مثال:

   • "رمه‌بان در دامداری بسیار اهمیت دارد."
   • "من به رمه‌بان کمک کردم."

4. جمع‌سازی: مانند بسیاری از واژه‌های مرکب، برای جمع‌سازی "رمه‌بان" می‌توان گفت: "رمه‌بان‌ها".

5. صرف فعل: این واژه به عنوان یک اسم می‌تواند در جملات مختلف با فعل‌های مختلف به کار برود. به عنوان مثال: "رمه‌بان در حال مراقبت از رمه بود."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "رمه‌بان" به درستی و به طور مناسب استفاده کرد.

1. رمه‌بان با دقت و مهارت، تمام گوسفندها را در مرتع جمع‌آوری کرد.
2. در شب‌های سرد زمستان، رمه‌بان آتش کوچکی برپا کرد تا خود و حیواناتش را گرم نگه دارد.
3. رمه‌بان با صدای بلند به گوسفندها فرمان می‌داد تا مسیر را به درستی دنبال کنند.