رنج‌آور

کلمه "رنج‌آور" یک صفت مرکب در زبان فارسی است که به توصیف چیزی که موجب رنج یا زحمت می‌شود، به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. تلفظ و نگارش:

   • "رنج‌آور" به صورت ترکیب نوشته می‌شود و باید از هم جدا نشود. این ترکیب به صورت متصل نوشته می‌شود با کسره‌ای که نشان‌دهنده پیوستگی بخش‌های آن است.

2. معنی:

   • "رنج" به معنای زحمت، درد یا مشقت است و "آور" به معنای "به وجود آورنده" یا "سبب" می‌باشد. بنابراین "رنج‌آور" به معنای "سبب ایجاد رنج" است.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه به عنوان صفت برای توصیف اسم‌هایی مانند "تجربه"، "مسئله"، "کاری" و... به کار می‌رود. به عنوان مثال:
     • "تجربه رنج‌آور او به او کمک کرد که قوی‌تر شود."

4. نکات نگارشی:

   • هنگام استفاده از این کلمه در متن، دقت شود که آن را در جای مناسب و به شکل درست به کار برید.
   • همچنین توجه کنید که ترکیب‌های مشابه مانند "رنج آور" یا "رنج آورده" نادرست هستند و باید از فرم صحیح "رنج‌آور" استفاده شود.
5. شکل‌های دیگر:
   • ممکن است در زبان محاوره‌ای یا فارسی نوشتاری، معادل‌هایی نیز برای این کلمه وجود داشته باشد، اما "رنج‌آور" به عنوان یک کلمه استاندارد و ادبی در متن‌های رسمی و نوشتاری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "رنج‌آور" استفاده کنید.

1. این بیماری به شدت رنج‌آور است و زندگی روزمره‌ام را تحت تأثیر قرار داده است.
2. تصور زندگی بدون عشق، برای او بسیار رنج‌آور و ناگوار بود.
3. شنیدن خبر از دست دادن بهترین دوستش، رنج‌آورترین تجربه‌ای بود که تا به حال داشته است.