روان‌شاد

کلمه «روان‌شاد» ترکیبی است از «روان» و «شاد»، که به عنوان واژه‌ای برای توصیف افرادی که از دنیا رفته‌اند و در زمان حیات خود شاد و خوشحال بوده‌اند، به کار می‌رود. در استفاده از این کلمه و نوشتار آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه «روان‌شاد» باید به صورت حروف‌چینی صحیح نوشته شود، یعنی با «خط تیره» بین دو جزء آن.

2. استفاده در متن: این واژه معمولاً در متون رسمی یا نوشتارهای مربوط به تسلیت و یادآوری افراد درگذشته استفاده می‌شود.

3. قواعد نگارشی:

   • در ابتدای جمله باید با حرف بزرگ نوشته شود: «روان‌شاد» (مثلاً در جمله‌ای که به عنوان مقدمه مورد استفاده قرار می‌گیرد).
   • اگر در وسط جمله قرار گیرد، با حروف کوچک نوشته می‌شود: «او روان‌شاد بود».

4. معانی و مفاهیم: دقت کنید که این کلمه بار معنایی خاصی دارد و معمولاً برای افراد قابل احترام و یادآور استفاده می‌شود.

5. جایگاهی در جملات: می‌توان از آن به عنوان صفت یا اسم استفاده کرد: «او یک روان‌شاد بزرگ بود» یا «خاطره‌ی او همیشه ما را شاد می‌کند، او روان‌شادی بود».

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «روان‌شاد» به شکل درست و مفهومی در متن‌های خود استفاده کنید.

۱. روان‌شاد او با صدای دل‌نشینش در مراسم عروسی همه را مجذوب کرد.
۲. وقتی از سفر برگشت، چهره‌اش پر از شادی و آرامش بود و به نظر می‌رسید که روان‌شادی خاصی دارد.
۳. او همیشه در جمع دوستانش با شوخی‌هایش روان‌شاد و انرژی مثبت را به اطرافیانش منتقل می‌کند.