کلمه "روشن‌دل" یک واژه ترکیبی در زبان فارسی است که از دو بخش "روشن" و "دل" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد و نکاتی درباره نگارش و استفاده از این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن با حرف "ب" و "د": کلمه "روشن‌دل" با حرف "د" نوشته می‌شود و باید دقت کنید که "دل" به صورت جدا ولی متصل به "روشن" نوشته شود.

2. علامت‌گذاری: در نگارش رسمی، می‌توان از خط فاصله (‌ـ‌) در میان این دو بخش استفاده کرد. این خط فاصله نشان‌دهنده ترکیب دو بخش به یکدیگر است و نمایانگر یک مفهوم واحد است.

3. معنا: "روشن‌دل" به معنای کسی است که دل و روحی روشن و باطنی پاک دارد. این کلمه معمولاً در متون ادبی و عرفانی به کار می‌رود.

4. صرف و نحو: این واژه معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند برای توصیف انسان‌ها و شخصیت‌ها به کار رود. به عنوان مثال: "او یک انسان روشن‌دل است."

5. کاربرد در متون: در متون شعری و نثر ادبی، این کلمه معمولاً به‌عنوان اصطلاحی برای توصیف خیر و نیکی و صفات مثبت استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "روشن‌دل" در نوشتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "روشن‌دل" در جمله آورده شده است:

1. او با روحیه‌ای روشن‌دل همیشه به دیگران امید می‌دهد.
2. در میهمانی، صحبت‌های روشن‌دلانه‌اش باعث شد همه احساس راحتی کنند.
3. روشن‌دل بودن به معنای دیدن جنبه‌های مثبت زندگی است، حتی در شرایط دشوار.
4. مادرش همیشه به او می‌گفت که با داشتن یک قلب روشن‌دل، می‌تواند بر هر مشکلی غلبه کند.
5. دوستانش به دلیل داشتن شخصیت روشن‌دل او، به راحتی به او اعتماد می‌کردند.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!