زبره

کلمه "زبره" در زبان و ادبیات فارسی به معنای "زبر" یا "خشن" است و معمولاً به چیزهایی اطلاق می‌شود که سطحی ناهموار یا زبر دارند. در نگارش و استفاده از این کلمه، به نکات زیر توجه داشته باشید:

1. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت "زبره" نوشته می‌شود و توجه به حروف آن مهم است.

2. جنس کلمه: "زبره" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف اسم‌هایی مانند "سطح"، "پارچه" یا "خشکی" استفاده شود.

3. قواعد نگارشی:

   • در جملات، می‌توان از "زبره" در کنار اسم استفاده کرد. مثال: "این پارچه زبره است."
   • همچنین می‌توان از آن در ترکیب‌های توصیفی استفاده کرده و احساس یا خصوصیت خاصی را بیان کرد.

4. معانی مشابه: کلمات مشابهی مانند "خشن"، "ناهموار" و "زبر" نیز ممکن است در متون مختلف به کار روند و دقت در انتخاب کلمه مناسب بر اساس مفهوم مورد نظر اهمیت دارد.

5. توجه به سیاق: معمولاً "زبره" در متن‌های توصیفی یا ادبی بیشتر استفاده می‌شود و در زبان محاوره‌ای کمتر شنیده می‌شود.

به طور کلی، استفاده صحیح از "زبره" در متن‌های مختلف به سلیقه نویسنده و مخاطب بستگی دارد و باید بر اساس سیاق و موضوع محتوا تصمیم‌گیری شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "زبره" در جملات آورده‌ام:

1. این فرش زبره باعث می‌شود که اتاق گرم‌تر به نظر برسد.
2. دستکش زبره‌ای که خریدیم، مناسب کارهای سخت است.
3. او به زبره بودن لباسش اشاره کرد و گفت که باید یک لباس نرم‌تر پیدا کند.
4. زمانی که جاده زبره است، بهتر است با احتیاط بیشتری رانندگی کنیم.
5. چوب زبره مناسب برای ساخت وسایل هنری نیست.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!