آتش‌فشان

واژه "آتش‌فشان" در زبان فارسی از دو بخش تشکیل شده است: "آتش" و "فشان". برای نوشتن آن به‌طور صحیح و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را مدنظر داشته باشید:

1. نویسه‌نویسی: کلمه "آتش‌فشان" باید با همزه آغاز شود و سپس با هافصل «ف» و «ش» نوشته شود.

2. فاصله بین اجزا: بین دو بخش "آتش" و "فشان" نباید فاصله‌ای گذاشته شود و باید به‌صورت متصل نوشته شود.

3. نقطه‌گذاری: اگر "آتش‌فشان" در ابتدای جمله قرار گیرد، باید حرف اول آن با حرف بزرگ نوشته شود، مثلاً: "آتش‌فشان‌ها از شدت فعالیت خود نگران‌کننده هستند."

4. نحوه‌ی ادغام در جمله: این کلمه می‌تواند به‌عنوان اسم خاص و یا عمومی در جملات استفاده شود. در جملات مختلف باید به مواردی مانند جمع بستن نیز توجه کنید. مثلاً: "آتش‌فشان‌ها در زمین‌های فعال وجود دارند."

5. معنا و کاربرد: این واژه به معنای کوهی است که گازها و مواد مذاب به‌صورت مداوم یا گاه‌به‌گاه از آن به بیرون می‌جوشد. در متون علمی و ادبی نیز به‌طور متداول استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "آتش‌فشان" را به‌درستی در نوشتار خود به‌کار ببرید.

1. آتش‌فشان‌ها یکی از پدیده‌های طبیعی شگفت‌انگیز هستند که می‌توانند به سرعت مناطق وسیعی از زمین را تغییر دهند.
2. در سال‌های اخیر، فعالیت آتش‌فشان‌ها در برخی از جزایر اقیانوس آرام افزایش یافته است.
3. گردشگران برای تماشای فوران آتش‌فشان و تجربه زیبایی‌های آن به مناطق نزدیک این پدیده‌های طبیعی سفر می‌کنند.