زشتار

واژه "زشتار" به معنای "زشت" و "بدشکل" در زبان فارسی استفاده می‌شود. در نگارش و استفاده از این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه نگارش: کلمه "زشتار" باید با حروف فارسی و به صورت صحیح نوشته شود.

2. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در جمله به کار رود و ویژگی یک اسم را توصیف کند. به عنوان مثال:

   • "این تصویر زشتاری دارد."

3. تطابق با اسم: اگر "زشتار" به عنوان صفت استفاده می‌شود، باید با اسم از نظر جنس و عدد هماهنگ باشد. برای مثال:

   • "زشتار" (مذكر، مفرد): "این ساختمان زشتار است."
   • "زشتاره" (مؤنث، مفرد): "این مجسمه زشتاره است."
   • "زشتاران" (مذكر، جمع): "این ساختمان‌ها زشتاران هستند."
   • "زشتاره‌ها" (مؤنث، جمع): "این مجسمه‌ها زشتاره‌ها هستند."
4. استفاده از کلمات مرتبط: ممکن است در کنار "زشتار" از کلمات دیگر مانند "زیبا" و "خوشنما" نیز استفاده شود تا تضاد بین زیبایی و زشتی به خوبی نمایان شود.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی و به طور مؤثر از کلمه "زشتار" در نوشتار و گفتگو استفاده کرد.

1. درب آن خانه قدیمی زشتار و فروریخته بود، و هیچ‌کس تمایلی به نزدیک شدن به آن نداشت.
2. برخی از تندیس‌های زشتار در نمایشگاه هنری باعث شد تا بازدیدکنندگان به صورت جدی به مفهوم زیبایی فکر کنند.
3. زشتار در فرهنگ ما نماد تنهایی و ناامیدی است، اما گاهی اوقات می‌تواند به ما درس‌های ارزشمندی بدهد.